Echtgenoot, dochter en ik zijn gisteren aangekomen in
Berlijn waar we de komende twee maanden zullen wonen. Na deze twee maanden gaan
we weer voor een jaar in Amsterdam wonen om daarna terug te keren naar ons
geliefde Connecticut. De verwondering die ik voel over Amerikaanse gewoonten
voel ik nu over Nederlandse en Duitse gewoonten. Waarom eet men in Duitsland
zoveel kiwi’s? Waarom zijn de Amsterdamse fietsers zo ongelooflijk onbeschoft?
Waarom wordt er in godsvredesnaam nog altijd geen lactosevrije melk verkocht in
de Nederlandse supermarkt of reformwinkel (nee, sojamelk is geen goed
alternatief)?
We hebben gisteren dus onze intrek genomen in een heel fijn
appartement (met zo’n enorme douchekop en een gigantisch dakterras met uitzicht
over de Fernsehturm op Alexanderplatz) in de buurt Prenzlauer Berg. Deze buurt
in voormalig Oost-Berlijn die vroeger vooral bekend stond als de plek voor
kunstenaars is nu de hotspot voor ouders en hun kinderen. Men schijnt te
geloven dat er in Prenzlauer Berg een geboortegolf heeft plaatsgevonden. Dit is
niet waar. Er wonen echter wel ongelooflijk veel mensen die de leeftijd hebben
om kinderen te krijgen (en ze dan ook krijgen). En dan bedoel ik niet vrouwen
van vijfenzestig met behulp van IVF.
Toch is het volkomen begrijpelijk dat Prenzlauer Berg de
Geburtenhügel wordt genoemd. Overal zie je kinderspeelplaatsen. Aan Helmholtzplatz
staan er bij het café rijen aan kinderwagens en buggy’s. Op de menukaart kun je
voor 50 cent kinderlatte (opgeschuimde melk) kopen en zijn er spuugdoekjes
beschikbaar voor die altijd op handen zijnde ongelukjes. Het cliché van de
latte macchiato moeder met dure kinderwagen is niet ver bezijden de waarheid. Ook
aan biologische supermarkten en yogascholen is er geen gebrek. U begrijpt dat
ik mij hier al helemaal thuisvoel? Paar plaatjes van de buurt. Meer volgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten