Naakte sterren

In het Nederlands bestaat er geen goed woord voor: een guilty pleasure. Het is plezier beleven aan iets waarvan je weet dat je er eigenlijk geen plezier aan mág beleven. Een Whopper eten bij de Burger King en daar stiekem ontzettend van genieten terwijl je het liefst geen vlees zou eten en al helemaal niet bij zoiets vreselijks als een fastfoodketen. Eén van mijn guilty pleasures is het Amerikaanse roddelblad. Wanneer ik in de rij van de supermarkt sta en ik zie dat er een nieuw tijdschrift ligt waarin te zien is hoe de Hollywood sterren eruit zien in hun badpak dan kan ik mezelf nauwelijks beheersen. Wanneer er op de kaft van zo’n tijdschrift sterren te zien zijn Zonder Make-up dan ga ik, zonder uitzondering, overstag. Niets is zo fijn als kijken naar sterren die van hun troon zijn afgekukeld. En sterren kukelen keihard van hun troon Zonder Make-Up. De foto’s die de paparazzi van deze “naakte sterren” maken zijn vaak zo lelijk dat je je ernstig begint af te vragen waar deze BA’ers hun faam in vredesnaam aan verdiend hebben. Wallen, vlekken, kringen, pukkels en poriën: alles wordt glashelder op de lens vastgelegd. Het liefst plaatsen de makers van zo’n tijdschrift er een foto naast van toen de ster in vol ornaat – met make-up en mooie designer jurk - op de rode loper in Cannes stond. Zo zien wij – gewone mensen – dat ook de sterren maar gewone mensen zijn. Ik vind het smullen met de kraan open! Jennifer Aniston die zich onbespied waant en ongegeneerd haar badpak tussen haar bilnaad vandaan probeert te trekken. Minnie Driver die zich met een zakspiegeltje van een grote puist op haar kin probeert te ontdoen. Al die vaak zo glamoureuze dames die nu in joggingbroek – altijd met vettig haar slordig in een elastiekje – hun hond lopen uit te laten. Het sympathieke van de foto’s is dat ze met opzet lelijk zijn. Altijd gefotografeerd vanuit de meest ongunstige hoek zodat die onderkin niet onopgemerkt kán blijven. Het sterrendom lijkt een kort moment voor iedereen weggelegd.

Het liefst bekijk ik het beeldmateriaal van Us Magazine. Us is echt een heel lelijk gemaakt blad. De inhoud van het blad is echter nog veel lelijker. Zo las ik vorige week in Us dat Shiloh liever een jongetje zou willen zijn. Ik weet het: dat had ik nou ook nooit gedacht van Shiloh. Ik neem aan dat U weet dat Shiloh één van de kinderen van Brangelina (Brad Pitt en Angelina Jolie) is. Het arme kind, dat in mei zes moet worden, zou dus transseksueel zijn. Geen idee waarom de journalisten van Us dit vermoeden. Deze journalisten moeten zich natuurlijk ook niet aan dat soort dieptejournalistiek vergrijpen. Ze zijn veel beter in de rubriek “They are just like us!” Een betere rubriek bestaat er niet. Deze twee pagina’s lange rubriek toont foto’s van sterren die – U raadt het al – dingen doen die wij ook zouden doen. “Ze zijn net als wij”: foto’s van Anne Hathaway die een ijsje eet op straat, Gwen Stefani die net bij de Starbucks een koffie heeft gehaald en haar lippen bijna verbrandt, Mariah Carey die met haar kinderen aan het winkelen is. Bij de foto’s staan dan hele leuke teksten die dat wat al duidelijk is nog eens extra verduidelijken. “Ze zijn net als wij”: ze peuteren in hun neus, ze laten hun nagels lakken tijdens de pedicure, ze doen boodschappen, ze spelen met hun kinderen in het park, ze knijpen hun mee-eters uit met behulp van de autospiegel of proberen een deel van hun lunch tussen hun tanden te bevrijden. Vaak zijn ze onbeschaamder dan menig gewone sterveling. Het zullen om die reden wel sterren zijn.

Gisteravond bereidde ik een flounder filet. Een zeer smakelijke platvis die in onze contreien zwemt. U kunt voor dit recept elk soort stevige witvisfilet gebruiken (als hij maar duurzaam gevangen is). Ik bedekte de vis met chermoula. Een marinade bekend uit de Noord-Afrikaanse keuken. Er bestaan vele variaties op deze marinade (met saffraan, peterselie, uien etcetera) maar ik vind de saus met koriander erg lekker. Ik maakte er couscous bij.

Vis met chermoula

voor twee personen

400 gr stevige witvisfilets
1 citroen
1 bosje koriander
2 tenen knoflook
2 el olijfolie
½ el paprikapoeder
1 tl komijnpoeder
snufje cayennepeper
zout
extra benodigdheden: vijzel

Verwarm de oven voor op 190 graden Celsius. Pers de citroen uit. Haal de korianderblaadjes van de stelen. Pel de tenen knoflook. Stamp de koriander en de knoflook met de olijfolie en het citroensap fijn in je vijzel. Roer paprikapoeder, komijnpoeder en zout en peper door deze groene puree (chermoula).

Leg de visfilets in een vuurvaste schaal ingesmeerd met een beetje olijfolie.

Bedek de visfilets met de chermoula.

Plaats de schaal in de oven en laat de vis in ongeveer twintig minuten gaar worden. Het hangt uiteraard van de dikte van Uw filet af hoe lang de gaartijd is. Controleer de gaarheid bij het dikste gedeelte van de vis; wanneer de vis wit van kleur is, is hij klaar.

U kunt deze saus ook gebruiken bij het bereiden van een hele vis, bijvoorbeeld een lekkere forel. Maak dan enkele inkepingen in het vel van de schoongemaakte vis en besmeer met chermoula.

Ik at er de volgende couscous bij:
Snijd een rode paprika, een courgette en twee lente-uitjes in kleine blokjes. Wel een eetlepel rozijnen vijf minuten in kokend water. Blancheer de groenten een paar minuten. Bereid ondertussen de couscous. Doe de couscous in een kom, schep de groenten en de gewelde rozijnen erdoor en breng op smaak met zout en peper. Als U nog wat verse munt in de koelkast heeft liggen is het lekker om dit nog door de couscous te roeren. Schep de couscous op de borden en leg de visfilets erop.