De Rozijn

Mijn eerste yogales in Berlijn begon goed. De enige andere persoon met een legging aan was een man van middelbare leeftijd met veel lichaamshaar. Voor de rest werd de studio gevuld door een groep vrouwen met een slecht kapsel en een wijde broek aan. De afgelopen twee jaar deed ik aan yoga in New Haven. Daarvoor in New York City. Aan de Oostkust van de Verenigde Staten is een vinyasa flow yoga les gewoon een uur keihard zweten. Het begin en einde van de les bestaat uit een minimale hoeveelheid “bezinning”, “meditatie” en “het hier en nu op de mat”. De meeste beoefenaars komen vooral voor de mooie bovenarmen die je ervan krijgt. Zo niet in Berlijn. Niemand had echt mooie bovenarmen maar iedereen leek wel heel erg…Zen.

De studio was Duits smetteloos en voor aanvang van de les zat men in kleermakerszit te wachten met een kop kruidenthee. Het praten gebeurde op zachte en vriendelijke toon. Niemand kwam te laat en de les begon dan ook stipt op tijd. Amerikanen rennen altijd op het laatste moment de les binnen, of ze komen binnen stuiven als de les inmiddels al een kwartier bezig is. Ze jassen er dan effe een lotushoudinkje tegenaan en gaan zo snel mogelijk over tot de orde van de yoga.

Na tien minuten in unten schauende Hund (ja echt, dat is downward facing dog!) gingen we over op wat ik niet anders kan typeren als gymnastiek. Linkerhand in de zij, rechterarm gestrekt omhoog en dan EINATMEN AUSATMEN EINATMEN AUSATMEN! Het was wunderbar! De lerares liep nog net niet met een stok door de zaal maar dat nam niet weg dat ik me behoorlijk geïntimideerd voelde. Ademen op keihard Duits commando dus oh wee als je je adem inhoudt.

Het absolute hoogtepunt van de les had ze bewaard voor het einde. We kregen allemaal twee rozijnen. Eén rozijn moesten we tussen onze duim en wijsvinger houden. De instructrice wilde weten hoe de rozijn aanvoelde. De yogales draaide om langzame beleving en bewustwording. Bewustwording met rozijnen. Hoe voelde de rozijn, hoe voelde de structuur van de rozijn, hoe groot voelde de rozijn? Neem de rozijn in de mond. Hoe voelt de rozijn nu? Voelt de structuur van de rozijn nu anders aan? Kauw op de rozijn. Kauw zo langzaam mogelijk op de rozijn. Hoe smaakt de rozijn? Voel hoe de rozijn langzaam tussen je kiezen verdwijnt. En dan: wees je ervan bewust dat je je lichaam hebt verzwaard met een rozijn. Je lichaam is nu één rozijn zwaarder. Rozijn nummer twee onderging hetzelfde lot. 

Na anderhalf uur was de les afgelopen. Mijn lichaam verzwaard met twee rozijnen, mijn bovenarmen onaangedaan.

Op weg naar huis kwam ik twee Nederlandse jongens tegen die “arty” posters in een Berlijnse steeg aan het fotograferen waren. Na een korte blik op mijn yogatenue geworpen te hebben, constateerden zij, denkend dat ik het toch niet zou verstaan, dat je hier wel “veel lijpo’s hebt rondlopen”. En zij wisten nog niet eens van mijn rozijnen. 

(noot: inmiddels heb ik yogalessen gevonden die beter bij me passen.)