Internetvriendinnen

Ik heb ze nooit ontmoet en ik prijs me gelukkig met het feit dat dit ook nooit zal gebeuren. Toch volg ik hun levens al meer dan een half jaar op de voet. Enkele keren per dag bekijk ik of er nog iets is voorgevallen waar ik het mijne van moet weten. Het is fijn dat ze zo openhartig zijn over alles wat er in hun leven voorvalt. Het zijn inmiddels mijn vriendinnen dus hoewel ze vaak wat zeuren, zou ik dat nooit hardop toegeven. Wolfje, PoppieP, Pregnantlady, vlinder15, mommytobe, boywonder, wilgraagmammieworden en inieminie. Poppie heeft net een hele zware tijd achter de rug. Ze werkt(e) bij een tuincentrum en haar baas had helemaal geen begrip voor haar bekkeninstabiliteit. Dat was natuurlijk omdat hij een kerel is en absoluut niet weet hoe zwaar het allemaal is. Dit werd door alle anderen vurig beaamd. Nou, zij zou hem weleens een “poepie laten ruiken” en kwam bij een bemiddelingsgesprek met haar echtgenoot op de proppen omdat het haar emotioneel allemaal te veel werd. Die echtgenoot heeft haar baas goed verteld waar het op stond. Ze heeft de kerstmarkt nog ingericht en daarna mocht ze van de Arbo-arts thuisblijven. Af en toe schrijft die lul van een leidinggevende zo’n brief met van die rare advocatentaal waar ze dan “helemaal van over de zeik raakt” en daar heeft ze het helemaal mee gehad. Mommytobe haat de leverancier van babydump die nog steeds niet tot levering van de babykamer is overgegaan. De lol is er nu gewoon af. Over de geboortedoos ontstond enige tijd geleden wat consternatie. Sommige aanvullende zorgverzekeringen dekken de geboortedoos volledig en andere dames moeten er, tot hun groot ongenoegen, zelf voor betalen. En dan die vervelende verloskundigen die met een meetlint aankomen om de hoogte van het bed op te meten. Of bierkisten onder het bed ook goed zijn of dat er per se klossen onder moeten. Hevig wordt er gediscussieerd over ziekenhuis of thuisbevalling, over of je nu wel of geen boterhamworst mag eten en over hoeveel gewichtstoename normaal is. Ondertussen wordt er een manier bedacht om meer coupons van de Kruidvat te verzamelen voor gratis luiers.

Eensgezind zijn ze collectief van de ene op de andere dag gestopt met poepen. Poppie, Matsiemats, viooltje en babyfaceke zijn allemaal geobstipeerd danwel geconstipeerd. En sinds kort gebruiken ze ook bergen met inlegkruisjes want ze scheiden heel wat af. Het vreemde is dat er ondanks gezonde voeding – ik eet maar vier boterhammen met sandwichspread per dag – toch sprake blijkt van zwangerschapsdiabetes. Diana1978 is blij met haar overgewicht (ze noemt het zelf obsetisas) want hierdoor krijgt ze veel meer echo’s dan de anderen. In week 27 gingen ze opeens allemaal aan de bellypaint. Dan wordt je buik door een professional beschilderd en daar wordt dan een fotoreportage van gemaakt. Voor vlotte pyjama’s moet je bij de Zeeman zijn en voor voordelige voedingbh’s bij de Wehkamp. Nu aanbeland in week 35 zijn ze allemaal moe, kunnen ze geen comfortabele slaaphouding vinden en moeten ze er vijf keer per nacht uit om te plassen. U begrijpt dat ik hun wel en wee met genoegen op de voet volg. Al kan ik het beter hun kwel en ween noemen. Maar nogmaals, geen onvertogen woord over mijn internetvriendinnen.

Mijn internetvriendinnnen schrijven allemaal op een internetforum dat speciaal is opgericht voor zwangere vrouwen, voor vrouwen die zwanger willen worden en voor vrouwen die graag foto’s van hun kinderen op internet zetten. Laat ik het forum voor het gemak Babylicious noemen om de anonimiteit van mijn meisjes te beschermen. Het forum werkt met een zwangerschapskalender. Vanaf conceptie tot geboorte kun je keuvelen met dames die op hetzelfde moment een kind verwachten. Als we internet toch niet hadden, waar hadden we dan met al onze ellende naartoe gemoeten?

Het staat me niet meer bij in welke week dit gebeurde maar het was een flinke rel. Het was ene Marjolein die zich opeens meldde. Mijn internetvriendinnnen moesten het even verwerken: een wildvreemde op hun forum. Al snel waren ze het er echter over eens. Marjolein zat in de verkeerde week. Ze was namelijk, zo bleek uit haar schrijven, nog niet zo lang zwanger als mijn vriendinnen. En mijn vriendinnen besloten eensgezind dat ze zo snel mogelijk moest oprotten. Terug naar je eigen week! De verwensingen waren niet van de lucht. Wat dacht ze ook wel niet? Een beetje in een verkeerde week gaan schrijven. Ik snapte het wel. Geen gesodemieter met zwangere vrouwen en verkeerde weken.

Voor deze week maak ik een soep waar ik nogal dol op ben. Het is soep au pistou. Een soep die natuurlijk duizenden variaties kent; dit is de mijne.

1 el olijfolie
1 grote ui, gesnipperd
2 tenen knoflook, fijngesneden
3 wortels, in blokjes gesneden
3 aardappelen, in blokjes gesneden
2 preien, in ringen gesneden
400 gr kidneybonen
400 gr witte bonen
1, 5 liter groentebouillon
1 blik gepelde tomaten
1 takje tijm
2 takjes peterselie
1 kleine courgette, in reepjes gesneden
75 gr kleine pasta (bijvoorbeeld aneletti)
2-3 el pesto
100 gr parmezaanse kaas

Bak de ui, knoflook, wortel, aardappel en prei in de olijfolie in een ruime soeppan in tien minuten. Roer af en toe om. Laat de bonen intussen uitlekken.
Schenk de bouillon bij de groenten, voeg de gepelde tomaten met het vocht toe. Voeg ook de tijm, peterselie en zout en peper toe en laat de soep op laag vuur ongeveer een uur zachtjes koken.
Verwarm de bonen de laatste vijftien minuten in de soep mee. Haal de takjes tijm en peterselie eruit, pureer de helft van de soep en doe dan terug in de pan. Voeg de kleine pasta en in reepjes gesneden courgette toe en laat nog ongeveer tien minuten koken. Roer de pesto door de soep. Serveer de soep met de parmezaanse kaas.