Mijn membership advisor

Opeens had ik er één, mijn eigen “membership advisor”. In de Verenigde Staten overkomt je dat wel vaker. Het ene moment zit je nietsvermoedend aan een tafeltje in een restaurant, het volgende moment heb je een eigen dienstertje, meestal een Tiffany of een Brittany (“Hi, I’m Tiffany. I’m your waitress.”) En nu had ik mijn eigen abonnementenadviseur. Zomaar, van de een op andere dag. Ik bracht het weekend in New York City door en als goed geïntegreerde Nederlander in Amerika wilde ik natuurlijk naar yoga. Een dag niet gesport is immers een dag niet geleefd. Ik logeerde aan de Upper East Side en zocht naar een yogastudio waar ze Figure 4 geven. Figure 4 is een nieuwe vorm van yoga waarin yoga en ballet worden gecombineerd. Je valt er van af als een dolle en wordt er leniger van dan een veertienjarige acrobaat bij het Chinees staatscircus.  Dat wilde ik wel. Afijn, ik belde met de yogastudio voor een eerste les. Ik hoopte dat die gratis zou zijn (je kunt het meisje wel uit Nederland halen maar Nederland niet uit het meisje). Helaas, de yogastudio accepteert geen “drop-ins”. Sho, “my membership advisor,” sprak het woord “drop-in” uit alsof hij poep rook. Opeens hoor ik mezelf zeggen dat ik weliswaar niet in de stad woon maar dat ik er zo vaak ben dat hij aan mij een goede klant zal hebben, druk implicerend dat de provisie die ik zal opleveren hem geheid een rijk man zal maken. Zeg ik dit nu echt allemaal?

Schoorvoetend kon Sho me een weekabonnement aanbieden voor 100 dollar. En als extraatje zorgde hij er dan hoogstpersoonlijk voor dat ik ook werkelijk één van de lessen kon volgen. Sho deed het voorkomen alsof dit laatste een tour de force zou zijn. En, nog veel belangrijker, alsof hij dit alleen voor mij wilde regelen. Niet alleen was hij vanaf nu mijn hele eigen membership advisor maar ik ben nu ook zijn allerbelangrijkste klant. Direct ontving ik een e-mail waarin Sho mij schrijft hoe blij hij is dat we elkaar hebben gesproken. Hij verheugt zich al op onze echte kennismaking. Het is dikke mik tussen mij en mijn membership advisor. Hij stuurt nu bijna dagelijks een e-mail waarin hij vraagt wanneer ik nu toch eindelijk bij hem langskom in de studio. Ik zag er toch maar vanaf en besloot elke dag een rondje in Central Park te wandelen. Dan maar niet zo lenig. Sho loopt mij iets te hard van stapel.