Korianderzaad

zich vaak. Deze week over korianderzaad maar ook over de onverschilligheid van Amerikanen ten opzichte van eekhoorns (dat je ze overal ziet neemt toch niet weg dat ze schattig zijn?), de vrolijkheid van de Amerikaanse postbode, het optimisme dat de lente kan worden opgeroepen door slippers te dragen en het feit dat Amerikanen een pain au chocolat een chocolate croissant willen noemen. Vandaag dus korianderzaad, om preciezer te zijn; de weldadige verrijking die het geeft aan wortelen en pompoen. Wortelen en pompoenen zijn van huis uit niet de spannendste groenten. Aangenomen dat een tikkeltje melig en aan de zoete kant als niet-spannend mag worden geinterpreteerd. Ze staan in ieder geval niet in mijn toptien maar dat weerhoudt me er uiteraard niet van ze toch te bereiden en te eten. Deze week leidde dat tot de opmerkelijke conclusie dat deze groenten zich perfect verhouden tot korianderzaad. Deze geslaagde symbiose doet denken aan andere niet te versmaden combinaties; vijgen en parmaham, komijn en lamsvlees, oude kaas en mosterd, sardientjes en mayonaise en boter en alles. Het pakt de smaak op, gooit het vol wellust tegen de muur, en komt tot de conclusie dat beide smaken erop vooruit zijn gegaan. Heel anders dan die idiote tentoonstelling in het Rijksmuseum van jaren geleden; Rembrandt en Caravaggio. Twee briljante kunstenaars die werkelijk niets met elkaar te maken hadden en in elkaars nabijheid iedere smaak verloren.
Afijn, recepten.
Een simpele wortelsoep, ooit uit een tijdschrift gescheurd en gisteravond voor het eerst bereid.
1 el korianderzaad
25 gram boter
1 teentje knoflook, fijngesneden
1 kilo bospeen, geschrapt en fijngehakt
1 1/4 liter kippen- of groentenbouillon
3 el verse koriander
3 el creme fraiche
zout en versgemalen peper
geroosterd sesamzaad (om te garneren)
paar takjes koriander (om te garneren)
Voor zes personen.
Rooster het korianderzaad in een droge koekenpan. Als het begint te geuren is het klaar. Maal eventueel grof in een vijzel. Stoof de wortelen, de knoflook en driekwart van het korianderzaad een minuut of tien in de gesmolten boter. Voeg bouillon en zout en peper toe en breng aan de kook. Laat op laag vuur 15-20 minuten koken met het deksel schuin op de pan. Laat iets afkoelen en pureer doormiddel van de staafmixer. Giet er verse koriander en creme fraiche doorheen. Verwarm de soep opnieuw en serveer hem gegarneerd met creme fraiche, verse koriander, een beetje korianderzaad en sesamzaad.

RECEPT 2 Geroosterde pompoenen. Dit recept komt uit het eerste kookboek van Jamie Oliver, toen hij nog aspiraties bezat eruit te zien als George Best. Zie kaft van het boek.
Ook dit gerecht is voor zes personen. Ik haal daar tegenwoordig maar mijn schouders voor op. Ik pas recepten nooit aan aan de hoeveelheid mensen die ik voed (meestal zijn we met zijn tweeen) en alles gaat meestal wel op.
1 middelgrote butternut squash
2 tl korianderzaad
2 tl gedroogde oregano
1/2 tl venkelzaad (had ik niet in huis en werd niet gemist maar voor de volledigheid)
2 kleine gedroogde rode pepertjes
1 tl zout
1 tl peper
1 teentje knoflook
1 el olijfolie
Was de pompoen, snijd hem doormidden (snijd er aan een kant een kapje af en leg de pompoen op die kant, om het snijden gemakkelijker te maken). Schep met een grote lepel de zaden uit de pompoen. Snijd de pompoen in de lengte in vieren en snijd de kwarten in tweeen; je moet ongeveer 2 1/2 cm brede parten pompoen hebben. Leg ze in een schaal. Doe alle gedroogde kruiden en specerijen in een vijzel en stamp ze samen met het zout en peper tot een fijn poeder. Wrijf daarna de knoflook en de kruiderij door elkaar. Doe de inhoud van de vijzel bij de pompoen in de schaal en voeg er de olijfolie aan toe. Hussel goed zodat alle stukken pompoen met een laagje van het kruidenmengsel bedekt zijn. Leg de parten pompoen MET DE SCHIL naar beneden op een braadslee. Rooster ze ongeveer 30 minuten in een op 200 graden voorverwarmde oven. Dit zegt Jamie; denk eerder aan 40 minuten op 200 graden en dan nog een minuut of 8 lekker grillen (te denken dat iets op 200 graden geroosterd kan worden is mijns inziens een illusie). Het kruidige aroma dringt door tot in de pompoen en het pompoenvlees krijgt iets knapperigs. De grote verrassing zit hem in de schil; die karameliseert en wordt bijzonder lekker.
Eet smakelijk!