Mr. Clean

Volgens de gebruiksaanwijzing zou het allemaal heel gemakkelijk moeten gaan. Je schuift de oude spons van de houder en je schuift de nieuwe er zó weer in. In eerste instantie leek het zo’n eenvoudig klusje dat ik dacht überhaupt geen handleiding nodig te hebben. Een kind kan de was doen. Wie heeft die verdomde uitdrukking ooit bedacht? Einstein was er nog niet eens in geslaagd om die spons in dat rotapparaat te schuiven. Een half uur nadat ik met de klus begonnen was, had die spons alle hoeken van de kamer gezien, was een deel van de spons al afgescheurd (hij is dus niet eens stevig!) en waren mijn handen en hoofd vuurrood van frustratie, respectievelijk bruut geweld. Poes Elisabeth keek van een afstandje peinsend toe. Ook dat ergerde me. Dat onding noemen ze dus een “Mr Clean Magic eraser mop”. Wat stom van mij om te denken dat die “magie” te maken had met het schoonmaken van de vloer! Het sloeg natuurlijk op het vervangen van de spons: je moet een ware tovenaar zijn om dit klusje te klaren. Anders kun je als dweiler met je pies naar de dokter. Dan zul je op handen en knietjes door het huis moeten met je goeie gedrag (en met je Mr. Clean Magic Eraser Mop tussen je tanden).

Op de verpakking stond die door god verdomde mr. Clean met zijn strakke witte t-shirt en zijn spierbundels tevreden over elkaar geslagen. Zijn stomme grijns en borstelige witte wenkbrauwen had ik met alle liefde van zijn hoofd geslagen. Het ringetje in zijn linkeroorlel zou ik er zonder gebruiksaanwijzing met kracht uit willen trekken. Mr. Clean zal bloeden voor zijn “roller mops fits most” product. De klootzak.

En het ligt niet aan mij! Mijn eigen mr. Clean, godzijdank zonder alle bovengenoemde attributen, kreeg die spons ook met geen mogelijkheid om het apparaat. De lieve schat, nog hoopvol op succes omdat hij niet aanwezig was geweest bij mijn talloze gefaalde pogingen, begon met optimisme aan “het klusje”. Nog nooit heb ik iemand zo snel zien omslaan van hoop in wanhoop. Op zichzelf een fascinerend fenomeen. Ondanks hamer, schroevendraaier, scheldkanonade en geweld; de spons ging er niet in. Mr. Clean staat bij de vuilnis. Het zou me niets verbazen als ze hem niet eens mee willen nemen. 

Toeval bestaat niet, tenminste nu niet meer. Een paar dagen na het tergende dweilincident lopen Echtgenoot en ik door South Norwalk en daar zien we het. We knipperen eerst wat met onze ogen. Van ongeloof beginnen we wat schaapachtig te grinniken. Opeens, zien we, daar in de winkeletalage, een Nederlandse dweil liggen. Gewoon, zo eentje die je echt gemakkelijk gewoon aan een mop bindt. Zo één die de propere vrouwen in het zeventiende-eeuwse Holland al gebruikten en die tot op de dag van vandaag de vloeren van Nederlandse woningen glanzend houdt. Zo’n dweil die je in een kookwas stopt en die het na dertig jaar nog steeds doet. Zo’n dweil. Op de dweil lag een onvolprezen aardappelmesje. Een dorstige in een woestijn had niet blijer kunnen zijn met een oase dan ik met deze vondst was. De redders in nood heten Jan en Truusje Schenkels met hun zoon Justin. Zij runnen midden in Connecticut een Hollandse winkel “Kaas & Company, A Taste of Holland”, compleet met Nasi Goreng Mix, Brinta en smeerkaas. Ook zo fantastisch: voor  $3.75  kun je er van die gele vaatdoekjes kopen. Nederlanders in Nederland zullen hier wellicht de vreugde niet van kunnen inzien: geloof me, dweilen en vaatdoekjes zouden Nederlands bekendste exportproducten kunnen zijn. Nederland moet mr. Clean en zijn makkers laten zien hoe het moet. Nooit meer zal ik zonder De Ruyter hagelslag puur komen te zitten, stamppot wordt voortaan weer met rookworst gegeten en nooit, nooit meer komt mr. Clean bij ons langs. 

Als ode aan Jan en Truusje komt deze blog met een typisch Hollands gerecht, blote billetjes in het gras.

voor vier personen

400 gr kruimige aardappels, geschild, gewassen en in blokjes gesneden

300 gr snijbonen. Mocht je ze kunnen vinden dan zou ik snijbonen in het zout gebruiken. Zo hoort het.

25 gr boter

1 potje witte bonen (350 gram)

25 ml melk

peper en zout

Kook de aardappelen en de snijbonen in ongeveer 15 minuten gaar in een pan met een beetje water. Spoel ondertussen de witte bonen af en laat ze goed uitlekken. Giet de aardappels en de snijbonen af, roer de (opgewarmde) melk, boter en witte bonen erdoor en stamp het geheel tot een puree. Geef de puree smaak met zout en peper. Eet er een rookworst of gebakken braadworstjes bij. Bak je er braadworstjes bij dan is het lekker om het bakvet aan de puree toe te voegen. Je kunt ook de aardappelen met melk en boter tot puree stampen en de witte bonen en snijbonen onaangetast laten. Dit is een kwestie van persoonlijke voorkeur.