Internetvriendinnen 3

Al twee keer schreef ik over mijn internetvriendinnen op het zwangerschapsforum. Lief en leed werd negen maanden lang gedeeld. Niets bleef ons bespaard: aambeien, zwangerschapsstriemen, constipatie en bekkeninstabiliteit. De meesten van hen leden al aan al die klachten voordat de zwangerschapstest twee streepjes aangaf. Ik heb van ze genoten en afscheid van ze moeten nemen. De dames zijn niet langer zwanger maar moeder en dat is vissen uit een hele andere vijver. Van het zwangerschapsforum zijn sommigen van hen verhuisd naar het babyforum. Ik moet U teleurstellen: het babyforum is lang zo gezellig en vermakelijk niet. Waren de dames op het zwangerschapsforum absoluut niet gediend van zwangeren die zich “buiten hun week bevonden” (“ga terug naar je eigen week!”) Op het babyforum wemelt het van de buitenwekigen. Je kunt namelijk nog zo hard zijn uitgerekend om op een bepaalde datum te bevallen, de baby dient zich aan wanneer de baby er klaar voor is. En tegen een baby kun je niet zeggen dat hij moet oprotten omdat hij in de verkeerde week zit. Nu ja, je kunt het wel zeggen maar het haalt waarschijnlijk weinig uit. Een baby laat zich moeilijk terug het geboortekanaal in proppen. Tenminste niet zonder ernstige complicaties.

En dus wordt het babyforum (maand 0, maand 1, maand 2) bevolkt door luiden die ik niet ken van mijn week. En dat is niet gezellig. Waar zijn mio, missjoy, ProudtobeMommy, sneakermommy, animallove, potloodje gebleven? Ik moet me helaas behelpen met Roma2012, motherofsummer en twin1983. En dacht U dat zwangerschap zwaar was dan komt U van een koude kermis thuis; die snertbaby’s zijn pas echt lastig. Wat kunnen ze krijsen, poepen en piesen. Wat blijven hun boertjes lang in de keel steken en wat leveren ze een wasgoed op. Aan die mannen heb je bovendien ook niets want: “ze slapen overal doorheen”, “doen de luier nooit goed om” en “slapen al vanaf de eerste week op de bank” omdat “hij zich stoort aan de babygeluidjes”. En het ergste is: “ze snappen het gewoon niet!” Gelukkig is het babyforum een goede uitlaatklep. De meesten van mijn nieuwe vriendinnen zijn inmiddels alweer gestopt met de borstvoeding. De kleine sliep niet lekker door en daar wordt niemand gelukkig van. Allemaal kraaien ze elkaar na dat het toch vooral belangrijk is dat de mamma gelukkig is. Wanneer mamma niet gelukkig is, dan lijden Liam, Quincy en Savannah daaronder. En dat moeten we niet hebben. Jammer genoeg leidt de flesvoeding niet zelden tot constipatie en consternatie onder de moeders. Hun grut kan niet poepen en dus gaat er venkelthee, olijfolie en water door de flesvoeding. Ook een handige tip is om de thermometer in het kontgat van de baby te stoppen. Vaak levert dat een goede poepreflex op. Wanneer ze poepen is het dus niet goed maar wanneer ze niet poepen is het helemaal verschrikkelijk.

Af en toe lijkt het erop alsof de dames strijden om wie de lastigste baby heeft en dus de meeste reden tot klagen. Vooralsnog lijkt roma2012 met gemak te winnen. Haar baby moest worden geopereerd aan zijn darmpjes. Zo, daar hadden de andere dames niet van terug.
Terugkerende thema’s en terugkerende recepten. Wanneer ik een snel gebakje nodig heb dan val ik terug op de overbekende cake. Doodeenvoudig om te maken en altijd lekker. In dit geval maak ik eenpersoonsgebakjes met mijn siliconen muffinvormpjes. De hoeveelheid beslag is echter ook genoeg voor twee platte taartvormen van 20 cm doorsnede (tussen de twee taartvormen kunt U slagroom en verse aardbeien stoppen). Het ligt aan de grootte van de muffinvormpjes hoeveel gebakjes U eruit kunt halen.

225 gr ongezouten boter, zacht geroerd
225 gr zelfrijzend bakmeel
225 gr fijne tafelsuiker
4 grote biologische eieren
de geraspte schil van 1 citroen
1 tl vanille-extract (optioneel)

Voor de eenpersoonsgebakjes:

Verwarm de oven voor op 190 graden Celsius (375 F). Klop voor het beslag de boter en de suiker met een elektrische mixer tot het mengsel licht en luchtig is. Klop de eieren er één voor één door en wacht met het toevoegen van het volgende ei steeds tot het ei volledig opgenomen is. Spatel vervolgens de bloem, geraspte schil van de citroen en het vanille-extract erdoor.

Vul de vormpjes voor de helft met beslag. Ik gebruik siliconenvormen die ik niet hoef in te vetten. U kunt ook papieren bakjes gebruiken. Vul ze voor de helft met beslag.

Bak ze ongeveer vijftien minuten. U kunt controleren of het beslag gaar is door er een cocktailprikker middenin in te steken. Als de prikker er droog uitkomt dan is het gebak gaar. Zo niet, dan moeten ze nog een paar minuten langer. Waak er wel voor ze niet te lang in de oven te houden. De cakejes worden snel te droog.

Mocht U geïnspireerd zijn geraakt door mijn babycakejes:

Het glazuur maakt U met 100 gr gezeefde poedersuiker en een eetlepel water. Roer hier een papje van. U kunt dit glazuur zo gebruiken maar ik heb er roze kleurstof aan toegevoegd. Versier naar hartenlust met eetbare parels, muisjes, M&M’s of bosbessen. Laat de cakejes wel eerst afkoelen voordat U ze met glazuur gaat versieren. Het glazuur smelt er anders zo weer vanaf. Dit is mij al eens gebeurd: taartjes bakken met een baby in een draagzak brengt soms wat haast met zich mee...

Go Army!

Soms schrijft een blog zichzelf. Zoals wanneer je op maandagochtend naar het gemeentehuis van New Haven moet om de geboorteakte van je dochter op te halen. Je weet van tevoren dat dit voer voor een blog (en voor psychologen) zal opleveren. Het kantoor van “Vital Statistics” viel inderdaad niet tegen. U kent vast het gevoel van onbehagen dat je overvalt wanneer je bij iemand anders op de toilet zit en er hangt een douchegordijn. Je weet dat het onwaarschijnlijk is maar je moet toch altijd even kijken of er niet iemand achter staat. Zo voelde ik me terwijl ik in de rij stond te wachten. Ik deelde de rij met twee tieners die – zoveel was duidelijk – gingen trouwen. Ze waren beiden graatmager. Zij had een goedkoop wit flodderig zomerjurkje aan (het was rond het vriespunt) met zwarte studhakken eronder. Hij droeg een pak dat zo wijd was dat je kon vermoeden dat het nog van zijn opa geweest was. Het leek er niet op dat ze er zin in hadden. Een bruiloft bij het schelle licht en de geur van taco’s in het kantoor van “Vital Statistics” ademt ook geen gezelligheid. De rest van de mensen in de rij maakte op mij geen indruk omdat mijn aandacht vooral werd getrokken door de acht borden die op de balie stonden. Het waren allemaal verboden en verplichtingen die varieerden van “zet uw kind niet op de balie” en “houd uw kind in de gaten” tot “het is verboden hier te bellen” en “U moet een geldig legitimatiebewijs hebben”. Ik snapte de noodzaak van de borden direct: het leek er niet op alsof het personeel achter de balie verbaal erg vermogend was. Er kon nog geen Goedemorgen vanaf. De enige tekst die uit de mond van de ambtenaar kwam was een snerpend “Twenty”. Het bleek te gaan om twintig dollar die ik moest betalen voor de akte.

Op weg naar de uitgang viel mijn blik op de brochure “Goarmy”. Er was dus toch licht aan het einde van de tunnel! Wat een goede en informatieve brochure. Ik was er meteen ongelooflijk mee in mijn nopjes. Met de folder probeert de Amerikaanse overheid mannen tussen de twintig en dertig te rekruteren voor het leger. En niet zomaar het leger maar de speciale eenheid. Ik was direct gefascineerd omdat Echtgenoot altijd beweert dat soldaten van de speciale eenheid zo hard zijn dat ze bij de kip in de oven gaan zitten om te controleren of de temperatuur wel hoog genoeg is. Deze brochure ging dus mee naar huis, alwaar ik hem met de grootste nauwkeurigheid bestudeerde. Ik moet zeggen dat het allemaal erg aantrekkelijk klonk.

“Bent U één van die mensen die altijd de uitdaging zoekt?”, “Zoekt U slimmere manieren om problemen op te lossen?” en “Weet U van geen ophouden om Uw doelen te bereiken?”: “wanneer het antwoord ’ja‘ is dan bent U het aan Uzelf verplicht om door te lezen”. Op de voorkant van de folder prijkt een soldaat in een pak van bladeren. Dat zal wel die slimmere manier om conflicten op te lossen zijn. Je kunt de zogenaamde “dialoog aangaan” met je vijand maar je kunt natuurlijk ook als boom verkleed mensen beschieten. Dat heeft niet zelden bewezen bijzonder effectief te zijn. “Bij de speciale eenheid werken is een mogelijkheid om jezelf altijd uit te dagen. Het is een ‘way of life’”. Dat kun je wel zeggen: niet dagelijks zie ik wandelend struikgewas in mijn stad. Laat staan met grote automatische wapens in hun handen en bladeren groeiend uit de oren.

Het meest machtige wapen dat een soldaat van de speciale eenheid heeft is zijn intelligentie, aldus mijn folder. Je kunt er dus wel uitzien als een hansworst in je bonsai-kostuum maar laat er geen misverstand over bestaan: onder die kamerlinde gaat een weelde van intellect schuil. De soldaat wordt op het hoogste niveau getraind in het hanteren van wapens en tactieken maar het is zijn vermogen om creatieve oplossingen te bedenken dat hem onderscheidt. Alweer moet ik even kijken naar die versierde kersttak. Van gebrek aan creativiteit kun je hem inderdaad niet betichten. Is dat zijn neus of heeft hij zijn bladerpak opgeleukt met een paar gele herfstbladeren? Hij ziet er zo overtuigend uit dat prinses Irene hem vast had willen knuffelen. Al met al moet het een hele klus zijn geweest om deze man te vinden. Hij ging zó op in de flora. Hoe lang moet hij daar wel niet hebben gestaan voordat de fotograaf hem opmerkte? En hoe zouden de soldaten in Afghanistan verkleed gaan? Als een grote baal zand?

Vandaag bakken we een pizza. Een zelfgebakken pizza is ontzettend veel lekkerder dan een diepvriespizza. U kunt natuurlijk een kant en klare pizzabodem kopen maar dat zou ik nooit doen. Het kost meer tijd om naar de supermarkt te gaan en die bodem te kopen dan om hem zelf te maken. De pizzabodem is geïnspireerd op het broodrecept van Donna Hay. De topping heb ik geleend van Smittenkitchen. Het was werkelijk de lekkerste die ik ooit at.

Pizza bianca met geschaafde asperges

Ik gebruik voor een grote pizzabodem:
2 tl actieve gist
een snuf suiker
4/3 cup handwarm water
4 cups bloem (1 cup is 150 gram bloem)
1 tl zeezout
2/4 cup olijfolie

Doe de gist, suiker en water in een kom en meng door elkaar. Zet de kom op een warme plaats tot er bubbels op het oppervlak verschijnen.

Plaats de bloem, het zout, de olie en het gistmengsel in een kom. Gebruik de deeghaak van een elektrische mixer of een houten lepel om een deeg te vormen. Ik gebruik altijd mijn enkele deeghaak van een simpele handmixer. In een mum van tijd vormt zich een deeg.

Kneed het deeg vijf minuten met de deeghaak of met de hand totdat het deeg glad en elastisch is.
Plaats het deeg in een schone geoliede kom en bedek met een vochtige theedoek. Laat op een warme plek staan om te rijzen. Laat het rijzen totdat het is verdubbeld in omvang (zo ongeveer twintig minuten).

Kneed het deeg licht en rol vervolgens uit tot een pizzabodem. Maak U niet druk om de vorm. Een lekkere pizza hoeft niet per se rond te zijn.

Vervolgens kunt U de pizza nu natuurlijk op elke mogelijke wijze beleggen maar ik maak de volgende topping:

een bundel groene asperges
een stuk Parmezaanse kaas, geraspt
een bol mozzarella, in stukken gescheurd
2 tl olijfolie
zeezout
1 lente-uitje, gesneden

Verwarm de oven voor op de hoogst mogelijke temperatuur. Mijn oven kon tot 285 graden Celsius.

Leg de groene asperges op een werkblad en schaaf de asperges met een aspergeschiller, dunschiller of mandoline. Gebruik de taaie onderkant voor grip. Snijd de houterige eindjes vervolgens wel af. Het schaven is geen precieze bezigheid: de schaafsels mogen van verschillende diktes zijn. Meng de schaafsels met olijfolie en zout en peper in een kom.

Bestrooi de pizzabodem met zoveel Parmezaan als U lekker vindt (doe niet te zuinig). Verdeel de gescheurde stukken mozzarella over de bodem. Leg er vervolgens de berg asperges op en bak de pizza tien tot vijftien minuten. De randen moeten goudbruin zijn, de kaas moet lekker bubbelen. De asperges mogen iets geroosterd zijn. Bestrooi de pizza met de lente-ui, verdeel en eet.

Valentijnsdag

Niets zegt zo duidelijk “ik houd van jou” als een felroze pluchen hart op sneakers. Of een teddybeer waarop staat “You and Me”. Of een zakje M&M’s voor die speciale persoon in je leven! De M&M op de voorkant van het zakje – voor de gelegenheid is deze roze – neemt een verleidelijke pose aan. Haar knietjes zijn kuis over elkaar geslagen maar door de hoogopgetrokken sokjes, die aan jarretels doen denken, ziet ze er uit als een pin-up. Haar wimpers zijn duidelijk voorzien van mascara en ze vormt zo’n opgewonden pruilmondje. De inhoud van het zakje bestaat uit heel smakelijke wit, rood en roze melkchocolade M&M’s. Deze Valentijns-M&M is heel anders dan die twee eigenwijze M&M’s die je op de reclame ziet terwijl ze voetbal aan het kijken zijn.

Amerika verklaart binnenkort massaal zijn liefde en doet dit met hele bijzondere cadeautjes. Nederlanders laten zich deze fantastische feestdag altijd door de neus boren door hun sceptische en calvinistische vooroordelen over Valentijnsdag. Die “het is allemaal overgevlogen uit Amerika” en“Valentijnsdag is hier geen traditie”- kolder moet nu maar eens afgelopen zijn. Ik ben hier om U het volgende te vertellen: Gun Uzelf nu toch eens wat liefde! Met Uw verjaardag accepteert U toch ook een cadeau? Sinds wanneer is commercieel uitgebuite liefde geen liefde meer? Denkt U nu werkelijk dat Anna Nicole Smith trouwde met die 89-jarige ziekelijke oliebaron omdat ze vond dat hij zo’n lekker kontje had? Natuurlijk niet. Dat kontje zat al jaren in een rolstoel: zijn miljoenen deden haar hart sneller kloppen. De één valt op een perfect symmetrisch gezicht, de ander op financiële zekerheid en je hebt dwazen die verliefd worden op een goed karakter. Die laatste groep is vaak naarstig op zoek naar een partner die “lekker gewoon en spontaan” is. Het is volstrekt geaccepteerd om te zeggen dat de liefde van de man door de maag gaat. Waarom mag de liefde dan niet om de hals gaan (Tiffany Hearts® double-row pendant with diamonds in platinum, large), om de schouder (die mooie groene classic flap bag van Chanel), aan de voet (zwart leren Crosspiga pumps van Louboutin) of op het lichaam (Un jardin après la mousson van Hermès)? Doet U mij nou gewoon een lol en stuur alstublieft een kaart, koop een doos chocolade of – en dit is voor de hele moedigen onder U – koop een fles heerlijke eau de toilette voor Uw geliefde. Bereid een smakelijke maaltijd en ruim na afloop de vaatwasmachine in en ik zweer het U: Uw partner zal de woorden “verdorven” en “commercie” niet meer in de mond nemen.

Heeft U het moeilijk met romantiek en ontbeert U inspiratie dan kan ik U het volgende advies van de hand doen: www.ballonnenspecialist.nl waarop U voor 19.95 Euro een valentijn ballon kunt bestellen. De ballon is – gek genoeg – in de aanbieding (normaal gesproken kost hij 21.95). “Uw geliefde krijgt een mysterieuze lichte doos aangeboden waaruit na opening de ballon, gevuld met ongevaarlijk helium, tevoorschijn zweeft. De ballon blijft minimaal anderhalve week in de lucht zweven. Uw persoonlijke liefdes boodschap [sic!] komt op een kaart bij de ballon”, aldus de website. Mijn hart zou persoonlijk een sprongetje maken wanneer Echtgenoot mij met zo’n Sing-a-tune Love ballon JUMBO formaat zou verrassen. Ik wacht met spanning op 14 februari.

Mijn nieuwste culinaire obsessie is het vegetarische en biologische “super natural every day” kookboek van Heidi Swanson, een chef uit San Francisco en oprichter van het blog “101 cookbooks”. In vier dagen tijd maakte ik vier recepten uit haar boek. Alle vier lekker en niet moeilijk te maken. Voor vandaag gebruik ik haar broccoli gribiche. De gribiche die zij maakt wijkt af van de standaard door het ontbreken van augurk en het gebruik van dragon en bieslook. U kunt het ook bij peterselie alleen laten. Ik ben een fan van dragon dus ik heb het bijna altijd in huis maar ik verwacht niet dat dit een algemeen bekend verschijnsel is.
Ik heb de hoeveelheden die zij gebruikt hier overgenomen hoewel ik me er zelf niet aan heb gehouden. De hoeveelheden luisteren niet zo nauw bij dit soort gerechten. Wanneer U de hoeveelheden halveert dan heeft U voor twee personen genoeg. Dit is lekker voor de lunch of als eenvoudig diner.

Voor zes personen:

680 gr kleine of klein gesneden aardappelen (niet groter dan Uw duim), ongeschild, gewassen en gedroogd
120 ml + 2 el olijfolie
grof zeezout
340 gr broccoli, verdeeld in roosjes
2 el rode wijnazijn
4 grote eieren, hardgekookt
1 tl Dijonmosterd
1 tl kappertjes
2 sjalotjes
1 tl fijngesneden peterselie
1 tl fijngesneden dragon
1 tl fijngesneden bieslook

Verwarm de oven voor op 205 graden Celsius. Plaats één bakplaat hoog in de oven, en één in het midden van de oven.

Gebruik je handen om de aardappelen met 1 eetlepel olijfolie te vermengen. Besprenkel met grof zeezout. Stort de aardappelen op de middelste bakplaat. Rooster de aardappelen tot ze gaar zijn.

Ongeveer een kwartier voordat de aardappelen gaar zouden kunnen zijn, stort u de broccoli (eveneens voorzien van een dun laagje olijfolie en zeezout) uit op de bovenste bakplaat. De broccoli en aardappelen moeten ongeveer tegelijkertijd gaar zijn en van mij mag de broccoli ook iets geroosterd zijn.

De gribiche: maak het eigeeel van één van de hardgekookte eieren fijn met een vork. Giet er onder constant roeren de olijfolie bij. De saus moet er glad en romig uitzien. Voeg de azijn en dan de mosterd toe. Roer de kappertjes, sjalotjes, de kruiden en wat zout door de saus.
Hak de resterende eieren grof en voeg aan de saus toe.

Doe de aardappelen en broccoli in een grote kom en giet de saus erover.

Naakte sterren

In het Nederlands bestaat er geen goed woord voor: een guilty pleasure. Het is plezier beleven aan iets waarvan je weet dat je er eigenlijk geen plezier aan mág beleven. Een Whopper eten bij de Burger King en daar stiekem ontzettend van genieten terwijl je het liefst geen vlees zou eten en al helemaal niet bij zoiets vreselijks als een fastfoodketen. Eén van mijn guilty pleasures is het Amerikaanse roddelblad. Wanneer ik in de rij van de supermarkt sta en ik zie dat er een nieuw tijdschrift ligt waarin te zien is hoe de Hollywood sterren eruit zien in hun badpak dan kan ik mezelf nauwelijks beheersen. Wanneer er op de kaft van zo’n tijdschrift sterren te zien zijn Zonder Make-up dan ga ik, zonder uitzondering, overstag. Niets is zo fijn als kijken naar sterren die van hun troon zijn afgekukeld. En sterren kukelen keihard van hun troon Zonder Make-Up. De foto’s die de paparazzi van deze “naakte sterren” maken zijn vaak zo lelijk dat je je ernstig begint af te vragen waar deze BA’ers hun faam in vredesnaam aan verdiend hebben. Wallen, vlekken, kringen, pukkels en poriën: alles wordt glashelder op de lens vastgelegd. Het liefst plaatsen de makers van zo’n tijdschrift er een foto naast van toen de ster in vol ornaat – met make-up en mooie designer jurk - op de rode loper in Cannes stond. Zo zien wij – gewone mensen – dat ook de sterren maar gewone mensen zijn. Ik vind het smullen met de kraan open! Jennifer Aniston die zich onbespied waant en ongegeneerd haar badpak tussen haar bilnaad vandaan probeert te trekken. Minnie Driver die zich met een zakspiegeltje van een grote puist op haar kin probeert te ontdoen. Al die vaak zo glamoureuze dames die nu in joggingbroek – altijd met vettig haar slordig in een elastiekje – hun hond lopen uit te laten. Het sympathieke van de foto’s is dat ze met opzet lelijk zijn. Altijd gefotografeerd vanuit de meest ongunstige hoek zodat die onderkin niet onopgemerkt kán blijven. Het sterrendom lijkt een kort moment voor iedereen weggelegd.

Het liefst bekijk ik het beeldmateriaal van Us Magazine. Us is echt een heel lelijk gemaakt blad. De inhoud van het blad is echter nog veel lelijker. Zo las ik vorige week in Us dat Shiloh liever een jongetje zou willen zijn. Ik weet het: dat had ik nou ook nooit gedacht van Shiloh. Ik neem aan dat U weet dat Shiloh één van de kinderen van Brangelina (Brad Pitt en Angelina Jolie) is. Het arme kind, dat in mei zes moet worden, zou dus transseksueel zijn. Geen idee waarom de journalisten van Us dit vermoeden. Deze journalisten moeten zich natuurlijk ook niet aan dat soort dieptejournalistiek vergrijpen. Ze zijn veel beter in de rubriek “They are just like us!” Een betere rubriek bestaat er niet. Deze twee pagina’s lange rubriek toont foto’s van sterren die – U raadt het al – dingen doen die wij ook zouden doen. “Ze zijn net als wij”: foto’s van Anne Hathaway die een ijsje eet op straat, Gwen Stefani die net bij de Starbucks een koffie heeft gehaald en haar lippen bijna verbrandt, Mariah Carey die met haar kinderen aan het winkelen is. Bij de foto’s staan dan hele leuke teksten die dat wat al duidelijk is nog eens extra verduidelijken. “Ze zijn net als wij”: ze peuteren in hun neus, ze laten hun nagels lakken tijdens de pedicure, ze doen boodschappen, ze spelen met hun kinderen in het park, ze knijpen hun mee-eters uit met behulp van de autospiegel of proberen een deel van hun lunch tussen hun tanden te bevrijden. Vaak zijn ze onbeschaamder dan menig gewone sterveling. Het zullen om die reden wel sterren zijn.

Gisteravond bereidde ik een flounder filet. Een zeer smakelijke platvis die in onze contreien zwemt. U kunt voor dit recept elk soort stevige witvisfilet gebruiken (als hij maar duurzaam gevangen is). Ik bedekte de vis met chermoula. Een marinade bekend uit de Noord-Afrikaanse keuken. Er bestaan vele variaties op deze marinade (met saffraan, peterselie, uien etcetera) maar ik vind de saus met koriander erg lekker. Ik maakte er couscous bij.

Vis met chermoula

voor twee personen

400 gr stevige witvisfilets
1 citroen
1 bosje koriander
2 tenen knoflook
2 el olijfolie
½ el paprikapoeder
1 tl komijnpoeder
snufje cayennepeper
zout
extra benodigdheden: vijzel

Verwarm de oven voor op 190 graden Celsius. Pers de citroen uit. Haal de korianderblaadjes van de stelen. Pel de tenen knoflook. Stamp de koriander en de knoflook met de olijfolie en het citroensap fijn in je vijzel. Roer paprikapoeder, komijnpoeder en zout en peper door deze groene puree (chermoula).

Leg de visfilets in een vuurvaste schaal ingesmeerd met een beetje olijfolie.

Bedek de visfilets met de chermoula.

Plaats de schaal in de oven en laat de vis in ongeveer twintig minuten gaar worden. Het hangt uiteraard van de dikte van Uw filet af hoe lang de gaartijd is. Controleer de gaarheid bij het dikste gedeelte van de vis; wanneer de vis wit van kleur is, is hij klaar.

U kunt deze saus ook gebruiken bij het bereiden van een hele vis, bijvoorbeeld een lekkere forel. Maak dan enkele inkepingen in het vel van de schoongemaakte vis en besmeer met chermoula.

Ik at er de volgende couscous bij:
Snijd een rode paprika, een courgette en twee lente-uitjes in kleine blokjes. Wel een eetlepel rozijnen vijf minuten in kokend water. Blancheer de groenten een paar minuten. Bereid ondertussen de couscous. Doe de couscous in een kom, schep de groenten en de gewelde rozijnen erdoor en breng op smaak met zout en peper. Als U nog wat verse munt in de koelkast heeft liggen is het lekker om dit nog door de couscous te roeren. Schep de couscous op de borden en leg de visfilets erop.