Vreedzame haven

My home is my peaceful haven. My home is my peaceful haven! Ik herhaal de woorden in mijn hoofd. Ik vraag me af waarom dat kaartje met dat specifieke mantra mij heeft uitgekozen. Ik heb niet dat kaartje getrokken maar het kaartje mij. Dat is yoga, dat is logisch. Ik concentreer me heel hard. Mijn huis mag dan wel mijn vreedzame haven zijn: de yogastudio is dat zeker niet.

Voor me ligt een vrouw te hoesten. Te hoesten zoals alleen Nederlanders dat kunnen. Het gaat maar door. Nederlanders drinken te weinig water en teveel melk. Ze hoesten overal, altijd, langdurig en ongelegen. Volgens De Schoonouders hoesten ze in Amsterdam nog meer dan in Groningen. Ik kan dat nauwelijks geloven. In sommige concertzalen worden er voor aanvang hoestbonbons uitgedeeld. Wat mij altijd opvalt is dat mensen beginnen te hoesten wanneer het stil is. De stilte prikkelt kennelijk de keel. Dit lokt bij mij de gedachte uit dat de hoest voor een deel psychosomatisch is. Omdat het hoesten tijdens een stilte zo ongepast en storend is kan de Nederlander het niet laten. Bezoekers van popconcerten blijken veel gezonder te zijn – fysiek en mentaal – dan de bezoekers van klassieke muziek. Er wordt in ieder geval minder gehoest.

Terug naar de yogastudio. Natuurlijk werd het hoesten daar niet als storend ervaren. De pose had blijkbaar het hoesten doen loskomen en de yogainstructrice zag dat eigenlijk eerder als een pré dan als iets ergs. Ik ga U niet vertellen wat ze hier allemaal over te melden had want dan lijk ik op de makers van de Bisolvon reclame. De goorste reclame in de geschiedenis. Het komt door Bisolvon dat ik niet meer kan eten en televisiekijken. En ik stik liever dan Bisolvon te kopen. Telkens als dat spotje op televisie verschijnt dan beginnen Echtgenoot en ik keihard te blèren totdat de reclame voorbij is. We willen er geen woord van horen.  Erg effectief lijkt dat goedje ook al niet te zijn want het hoesten is er niet minder op geworden. Ik houd mijn hart vast want de winter moet nog beginnen ....

De Rijstwafel

Overal vind ik ze. Laatst was ik op yoga en daar vond ik een stukje tussen de zoom van mijn broek. Nee, ik moet eerlijk zijn: het stukje zat in mijn voedingsbh. Ze liggen in de box, op de grond, ze hangen aan haar kin, ze zijn soms half verteerd: rijstwafels. ‘s Ochtends worden ze genuttigd met appelstroop. Vroeger dacht ik altijd dat rijstwafels waren voor mensen op dieet. Maar dat blijkt niet waar. De rijstwafel is er voor kinderen. Huilt een kind en ben je net op weg? De rijstwafel biedt uitkomst. Sommige moeders noemen het rijstkoeken. Zo proberen ze hun kinderen te paaien. Ik hoop maar dat die kinderen zich dat niet op de mouw laten spelden. Wanneer het voedingscentrum de rijstwafel bestempelt als “een verantwoord tussendoortje” dan kun je er zeker van zijn dat die moeders lariekoek verkondigen. En toch vinden de meeste kinderen de rijstwafel lekker. 

Volgens diezelfde bond kun je een rijstwafel wel een jaar bewaren maar dan wel in een luchtdichte trommel. Een heel jaar. En dat terwijl een pak Lima bio-wafels er in ons huis in twee weken doorheen wordt gejaagd. Die schijven blijven echter ook best knapperig op de grond. Soms zit mijn dochter opeens zo’n ding te eten dat ze ergens heeft gevonden. Zal ze ergens een geheime voorraad hebben aangelegd?

Gisteravond naar de film “Motherhood” gekeken? Uma Thurman speelt een moeder van twee in Manhattan. Op een bepaald moment fietst ze met zes plastic tassen aan verjaardagsspullen en een taartendoos door de stad. Haar voorhoofd bezweet, haar haar in een slap staartje. Ik vroeg me af waar zij haar rijstwafels had hangen. 

De rijstwafel is de mascotte, de trofee en het herkenningsteken van het moederschap. Vergeet de rozijnen, vergeet de vlekken appelstroop en tandpasta, vergeet het ontplofte haar en de comfortabele kleren. Denk niet eens aan de hangtieten: Het is de rijstwafel! Het is maar dat U het weet. 

Wasbare luierkontjes

Dit informatieve stukje schreef ik op verzoek. Misschien heb jij er ook wat aan.

Wanneer je zwanger bent komt er ongelooflijk veel op je af. Je moet veel beslissingen nemen. Er moet van alles worden gekocht, geregeld en beslist. Voor mij gold dat ik nog meer bewust werd van de wereld waarin ik mijn dochter zou grootbrengen. Nog meer dan vroeger vond ik het belangrijk om op een verantwoorde en duurzame wijze met de natuur om te gaan. Ik wilde eigenlijk alleen nog maar biologisch eten en werd steeds voorzichtiger met het gebruik van cosmetische producten. Voor mij was het logisch om wasbare luiers te gaan gebruiken van biologisch katoen. Deze keuze is een persoonlijke en dit artikel beoogt geen ouders over de streep te trekken. In dit artikel wil ik zo eerlijk mogelijk weergeven wat ik als de voor- en nadelen van wasbare luiers heb beschouwd. Misschien ben je nu zelf zwanger en denk je na het lezen hiervan dat je ook wasbare luiers wilt gaan gebruiken. Wanneer je de verschillen tussen wasbare luiers en wegwerpluiers kent dan kun je in ieder geval een welovergewogen beslissing nemen. Ik kom vaak ouders tegen die best geïnteresseerd zijn in het gebruik van wasbare luiers maar die, ten onrechte, denken dat dat allemaal ongelooflijk ingewikkeld is of heel veel werk.

Mijn ervaring

In de eerste paar maanden van het leven van je baby lijkt het wel alsof je voortdurend aan het wassen bent. De wasmachine maakt overuren en wasrekken zijn voortdurend gevuld. In die fase is het dan ook helemaal geen extra werk om wasbare luiers te gebruiken. Een beetje was meer of minder merk je echt niet.

Ik vond het een heel raar idee om de tere huid van een pasgeboren baby’tje te omhullen met zo’n plastic wegwerpgeval en haar dan wel in te bakeren in een zachte, biologische, katoenen doek. Totdat baby’tjes vast voedsel krijgen is de poep van een baby okergeel en vloeibaar. Helemaal niet vies en het stinkt ook niet. Ik spoelde de luiers vaak onder de kraan uit of liet ze weken in mijn plastic emmer gevuld met water en soda. Over het voorweken van de luiers zijn de meningen verdeeld (niet iedereen vindt dit nodig). Aan het eind van de dag deed ik dan de was. Alle rompertjes, spuugdoekjes, hydrofielluiers werden direct meegewassen. In de loop van de tijd, toen mijn dochter groter werd, hoefde er steeds minder te worden gewassen en leverde de luiers drie extra wasjes per week op. Dat valt dus wel mee.

Mijn dochter had nooit luieruitslag. Een katoenen luier moet je vaker verschonen dan een wegwerpluier. Je laat de billen dus minder lang broeien in de luier.

Door een katoenen luier wordt de luierkont van je baby ietsje groter. Je moet daar met rompertjes rekening mee houden. Koop ze dus een maandje groter.

Met reizen is het gebruik van katoenen luiers wat lastig. Een halve dag weg is geen probleem. Je brengt je wetbag (vuile luiertas) mee om de vieze luiers in te bewaren en eenmaal thuis gooi je ze in de wasmachine. Als je echter een paar dagen weggaat dan zijn wasbare luiers lastig. Ik vond het persoonlijk te belastend om al die vieze luiers met me mee te zeulen en in toiletten van wegrestaurants uit te spoelen. Tijdens mijn reizen gebruik ik tegenwoordig dan ook de minst milieubelastende wegwerpluiers. 

De praktische uitvoering

Tegenwoordig heb je ongelooflijk veel verschillende soorten wasbare luiers. Je kunt ervoor kiezen om, zoals ik, eenvoudige biologisch katoenen vouwluiers te kopen die je vastmaakt met een snappie (een luierklemmetje) en daar een overbroekje overheen te doen. Er zijn echter ook voorgevormde luiers en alles-in-éénluiers die je aantrekt als een wegwerpluier en die je direct in zijn geheel in de wasmachine kunt gooien. Op websites als kaatjekatoen.nl, deluierspecialist.nl en lieveluiers.nl kun je alle verschillende soorten luiers vinden en bestellen.

Wat ik kocht:

eenentwintig katoenen luiers (ik gebruikte vouwluiers die ik vastspelde met een snappie (een luierklemmetje). Aangezien die luier volledig nat wordt, moet daar een overbroekje overheen. Je kunt ook luiers kopen met klittenband of luiers die je sluit met drukknoopjes. De eenvoudige katoenen luiers zijn echter het allergoedkoopst.

vier overbroekjes (ik gebruikte overbroekjes van ademend nylon die praktisch droog uit de was komen).

Nu mijn dochter tien maanden is moet ik andere maat luiers en overbroekjes gaan aanschaffen. Ik twijfel nog een beetje over welke ik nu ga gebruiken. Ik overweeg dezelfde vouwluiers maar dan een maat groter. Ik wil nu ook eens de overbroekjes van wol gaan proberen: ofwel de wolwikkels ofwel de dubbelgebreide wollen broekjes.

twee nachtinleggers

een pak snappies (luierklemmetjes)

een plastic emmer met afsluitbare deksel

soda om de luiers in te weken

2 alles-in- éénluiers voor ‘s nachts en voor bij het zwemmen

1 wetbag (ook wel vuile luiertas genoemd) om de vieze luiers in te doen wanneer je onderweg bent. Deze tas is ook handig om mee te nemen naar het zwembad voor je natte bikini. 

De voordelen

Kostenbesparend: katoenen luiers zijn wasbaar dus je kunt ze zo vaak hergebruiken als nodig is. Het levert al snel een besparing van achthonderd euro per kind op. Bij een tweede kind is deze besparing zelfs vijftienhonderd euro omdat de tweede keer geen aanschaf van nieuwe wasbare luiers nodig is. Aan de andere kant heb je natuurlijk wel een hogere energierekening door de drie extra wasjes per week. 

Beter voor het milieu: zelfs wanneer het wassen en drogen van de luiers meegerekend wordt, blijft de wasbare luier absoluut in het voordeel vergeleken met de wegwerpluier. Kinderen die katoenen luiers gebruiken zijn over het algemeen veel eerder zindelijk. Dit levert een beduidend voordeel op voor het milieu. Zorg bij het wassen van de luiers wel voor een volle machine, gebruik een ecologisch wasmiddel en droog de was het liefst buiten aan de lijn. Koop bovendien luiers van biologisch katoen. Wasbare luiers zorgen voor 1,5 keer minder uitstoot van broeikasgassen dan wegwerpluiers (uitgaande van wassen op maximaal 60 graden, en drogen in de wasdroger). Droogt u luiers aan de lijn, dan is de CO2-uitstoot zelfs 2,5 keer lager (bron: Milieu Centraal). Ook op het gebied van landbouwgrond is de wasbare luier zeven keer milieuvriendelijker.

Minder afval: Een baby in een wegwerpluier produceert gemiddeld 600 kilo afval per jaar.

Beter voor je baby: de gel (sodium polyacrylaat), die ervoor zorgt dat luiers langer droog blijven is dubieus. Ik kan me niet voorstellen dat het goed voor het milieu en de huid van een baby is om luiers te produceren die steeds langer droog blijven. In veel wegwerpluiers zit bovendien dioxine. Dit is een bijproduct van het bleken van papier. Dioxine is een zeer giftige stof.

Minder stank: katoenen luiers stinken minder dan een volgezogen wegwerpluier. Ik vond dit een geweldige openbaring. Een katoenen poepluier is veel minder onwelriekend dan een wegwerpluier. Geen idee waarom.

Esthetischer: wasbare luiers en overbroekjes zijn ongelooflijk veel mooier dan wegwerpluiers. Met name de overbroekjes zijn in prachtige kleuren en dessins te verkrijgen. Buitenstaanders zullen niet snel naar de luier van je kind kijken maar voor mijzelf geldt dat ik die wegwerpluiers er nogal treurig uit vind zien. Ik word blij van mooie luierkonten! 

Kind wordt eerder zindelijk: in wegwerpluiers worden de billen zo droog gehouden dat kinderen helemaal niet merken dat ze geplast hebben. De noodzaak om zelfstandig naar de toilet te gaan is hierdoor minder groot. Pampers verkoopt luierbroekjes voor kinderen tot 39 kilogram (!). Uit onderzoek is gebleken dat in 1996 kinderen vijf tot acht maanden later zindelijk waren dan dertig jaar daarvoor. Die tendens lijkt zich voort te zetten. Ik denk niet dat het een betoog behoeft om uit te leggen dat dit een zeer onwenselijke situatie is.

Vasthouden aan idealen: soms baal ik natuurlijk ook weleens van al dat extra “gedoe”. Dan zie ik dat mijn dochter dolenthousiast reageert op dat lelijke plastic Fisher Price speelgoed op het consultatiebureau en realiseer ik me dat het voor haar niets uitmaakt of ik een ecologische wegwerpluier, een wasbare katoenen luier of een Pamper om haar kont trek. Ze zal heus niet direct opgroeien voor galg en rad omdat de appelstroop tóch toegevoegde suikers blijkt te bevatten of haar zelfgemaakte prutje voor de gelegenheid in de magnetron moest worden opgewarmd. Ik wil het alleen niet. Ik wil niet kiezen voor gemak. Uiteindelijk gaat het erom dat je je kind een gelukkige jeugd bezorgt en je achter je beslissingen kunt blijven staan. Waar je ook voor kiest.

De nadelen

Vaker verschonen: de wasbare luier zuigt zich vol urine, wordt nat en je moet je kind dus vaker verschonen.

Je hebt meer was.

Met reizen is het onhandig.

Na een bepaalde leeftijd als de baby vast voedsel krijgt wordt het uitspoelen van de luier vies. Je kunt dit probleem ondervangen door de ontlasting op te vangen in een inlegger. De inlegger leeg je in het toilet en inlegger en luier kunnen zo de wasmachine in.

De meeste kinderdagverblijven accepteren wasbare luiers waarschijnlijk niet. Het zou kunnen dat een wasbare alles-in-éénluier wel geaccepteerd wordt. Je hebt er dan wel een paar extra nodig.

Misschien helpt dit je in het maken van een keuze voor een bepaalde luier. Dan kun je daarna lekker gaan nadenken over het inrichten van de babykamer, de aanschaf van het allereerste rompertje en een kinderwagen.

Nederland

Nederland is een heel streng land. Ik ben zo vriendelijk geweest de boel even op een rijtje te zetten.

Kinderen en verkeersveiligheid

Je mag je kind niet aan je borst in slaap laten vallen. Dat is absoluut verboden. Een kind moet bovendien op zijn eigen kamer in een ledikant liggen. Bij de ouders in bed is fout. Heel fout. Een kind moet een voedingsschema en een slaapschema hebben omdat het anders nooit wat wordt met zo’n kind. Als je op de fiets even niet oplet dan word je door minstens twintig mensen de les gelezen. Ze doen dan allemaal heel streng met heel veel gevloek.

Sterke tanden en botten

Bij Etos wilde ik kartonnen nagelvijltjes kopen en kreeg ik te horen dat “wordt aangeraden om glasvezel te gebruiken”. Dat zal vast door een onafhankelijk specialist zijn geadviseerd. En U weet toch wel dat U melk moet drinken. Dat zal vast met de enorme gezondheidsbevorderende kwaliteiten van melk te maken hebben en absoluut niets met het feit dat Nederland keer op keer het melkquotum overschrijdt en meer melk produceert dan door Brussel toegestaan. Wij mogen wel uitkijken dat heel Nederland straks niet blank komt te staan. Nederlanders zijn de mensgeworden dijk tegen de oprukkende melkzee.

Voedsel

Losse thee is veel beter dan thee uit een zakje. Spinazie mocht je tot een jaar geleden absoluut niet voor een tweede keer verwarmen want daar ging je hartstikke dood van. Godzijdank blijkt dat niet waar te zijn. Ik vermoed dat iemand het er een keer op gewaagd heeft en niet stuiptrekkend, schuimbekkend en met bloed uit de oren dood neer viel. Eet bruin brood. Check de viswijzer.

Uiterlijke verzorging en gezelligheid

Als je dan toch wilt snoepen, snaai dan in één keer een zak leeg want dat is beter voor je tanden dan wanneer je telkens één snoepje neemt. Waag het niet sinaasappelsap te drinken en kort daarna je tanden te poetsen. Je poetst zo het glazuur weg. Man, als je niet uitkijkt poets je zo al je tanden je bek uit.

Ga nooit met natte haren naar bed, kam je haar niet wanneer het nat is. Was je jaar niet te vaak maar ook zeker niet te weinig. Denk erom dat je niet én je ogen én je mond opmaakt. Gebruik geen lipliner, combineer kleur met kleur, draag niet teveel zwart. En let op: roze en rood vloeken sinds drie jaar niet meer. Je moet je bloembollen nu gaan planten. Zeur niet over de vader van Maxima. Hij wist als minister echt niet dat al die mensen werden ontvoerd, gemarteld en levend uit vliegtuigen werden gekieperd. Flos. Kijk een aap nooit recht in de ogen. Dan vreet ‘ie je op. Drink niet teveel koffie. Zet kaarsen in huis want dat is gezellig. Radio-dj’s zijn ontzettend grappige mensen. Zet ze allemaal in een glazen huis en vergeet waar je de sleutel hebt gelaten. Schrijf je in bij de gemeente waar je woont. Nederland houdt van registreren. Porno kijken is niet vies. Respecteer mensen met een geloof. Heb medelijden met mensen op een brommertje. Laat een snor staan. Barbecuen is leuk. House luisteren is niet alleen voor pubertjes. Druk nooit zelf een puistje uit. Dat geeft littekentjes en dat wil je niet. Investeer in je relatie. Flos! 

Zoenen in de regen

Heel vroeger was er een reclamespotje op televisie dat ontzettend veel invloed heeft gehad op mijn leven. Het is heel ironisch dat ik me niet kan herinneren voor welk product de reclame werd gemaakt. Wat ik me wel kan herinneren is een jonge vrouw met bruin haar. Ze was heel mooi en buitengewoon gepassioneerd. In de reclame zoent ze, geheel gekleed, een man onder de douche, staat ze in een sexy overall het huis te witten en zit ze op de bank naar de televisie te kijken. Volgens mij huilt ze bij een film. Ze ontplooide nog een paar andere activiteiten die ik alweer vergeten ben maar wat ik me herinner is dit: Ik wilde haar zijn. Ik wist dat met kleren aan zoenen onder een stromende douche uiteindelijk ultiem cool zou zijn.

En nu is het dus Ikea. Ikea zendt nu zo’n geweldige reclame uit dat ik alles van Ikea wil hebben. Idolaat van Ikea. In het reclamespotje zie je een familie die zich opmaakt voor de maand december. Het gezin gaat aan tafel, de vrouw des huizes heeft een vrolijk rood bonte theedoek om haar middel, de kinderen zitten aan tafel. De gekke oom stunt een beetje met een eetlepel. Dat gezin is dolgelukkig en dat komt omdat ze alles bij Ikea kopen. Het huis is zo gezellig met dat kanten tafelkleed en al die fotolijstjes met herinneringen. Allemaal vrolijke herinneringen. Ik word helemaal week bij het zien van die reclame. Ik heb nu zelfs een bankje en wasmand van Ikea, iets dat ik tot voor kort voor onmogelijk had gehouden.

En dan Becel. Van Becel moet ik soms bijna huilen. Persoonlijk vind ik Becel ook om te huilen maar ik heb het nu niet over de smaak van dat spul maar over hun reclame. Voor het hart dat voor je klopt, voor het hart dat naar je verlangt, voor het hart waarvan je hoopt dat het eeuwig blijft kloppen, voor het hart waarmee je oud wilt worden. Bij het hart dat je deelt zie je een grote zwangere buik. Het eeuwig kloppende hart past bij een fragment van een kleinkind dat met zijn opa in een achtbaan zit. En, voor het verlangende hart zijn daar weer mensen die gepassioneerd zoenen in stromend water. Dit keer regen. Blijkbaar doet dat het goed in reclamefilmpjes. Ik zal niet de enige zijn die denkt vaker in de regen te moeten zoenen.

Als Ikea met zo’n zoenend stel op de proppen komt dan zweer ik U dat ik het hele assortiment leegkoop, inclusief die gore geurkaarsen die de onderverdieping bedwelmen. 

Manger

Ik kan heus leven met het gegeven dat er altijd mensen zullen zijn die het beter kunnen, die mooier zijn, die het beter voor elkaar hebben. Heus. Dat kan me helemaal niet schelen, gun ik ze best. Maar het volgende blog is mij echt te gek. Ik heb het over het blog van Mimi Thorisson, ‘Manger.’ Als dat blog echt is dan weet ik niet wat ik met mezelf aan moet. Als dat blog echt is dan kunnen we allemaal, stuk voor stuk, met onze pies naar de dokter. Mimi is moeder van vier kinderen en stiefmoeder van twee pubers maar dat kun je niet aan Mimi zien want Mimi ziet eruit als een fotomodel van vijftien. Alhoewel ze ook wel iets weg heeft van dat meisje uit de Blue Lagoon. Mimi heeft ook nog eens prachtig lang bruin glanzend haar en draagt altijd mooie jurken. Mimi’s kinderen zien er ook altijd uit om door een ringetje te halen. Nooit aangekoekte yoghurt op die kindermuiltjes, nooit een afgekloven rijstwafel of een klodder notenpasta op die jurkjes. En alsof die kinderen nog niet genoeg zijn heeft Mimi ook altijd precies de juiste accessoires. Het perfecte mandje om appels mee te plukken, het mooiste servies, het mooiste tafellinnen. Alles is mooi bij Mimi thuis. Mimi heeft ook nooit geen zin om te koken, Mimi kookt ook nooit pasta met tomatensaus. Mimi kookt altijd heel uitgebreid. Ze draait haar hand niet om voor het koken van kreeften, het fileren van vissen, het draaien van worsten of het schieten van eenden. Mimi eet alles met heel veel roomboter en slagroom. Bij Mimi zie je daar helemaal niets van. Mimi is vast ook nog eens heel erg aardig want je ziet op haar blog heel vaak chef-koks die dan ook nog eens heel goed bevriend zijn met Mimi. Mimi heeft een hele goede band met de bakker, de slager en de visboer uit de buurt. Al Mimi’s vrienden hebben kinderen en al die kinderen zijn heel erg mooi. Die kinderen zijn het toonbeeld van Franse elegantie. Haar huis is gevuld met gelach. Dat zegt ze zelf. Ze eten keurig en zonder klagen hun confit de canard en de escargots á la Bordelaise. Zelfs wanneer ze aan een kippenboutje kluiven dan doen ze dat met stijl. Dat noemt Mimi dan piratenkip omdat eten met je handen, volgens haar zoon, zo doet denken aan een piraat.

Mimi maakt ook bouchée à la Reine en dan weet ik niet wat dat is maar Mimi heeft het altijd lekker gevonden. Zij vindt het een soort gerecht dat je bij je peettante thuis eet tijdens een Proustiaanse lunch. Als Mimi het simpel wil houden dan bakt ze wat foie gras en dat serveert ze dan met een gepocheerd ei en een Périgueux saus. U weet wel. Tijdens het chateaux spotten, koopt ze wat kwarteltjes die ze, omwikkeld met wijnbladeren, in de oven bereid. Een kweeperen tarte tatin past daar zalig bij. Je moet het op dinsdag wel een beetje simpel houden. U denkt toch niet dat Mimi haar paddenstoelen in een winkel koopt? Mimi trekt er op uit en plukt haar eigen cèpes, een hond in haar kielzog. Ze fotografeert dan zo’n paddenstoel met een perfecte kobaltkleurige achtergrond.

Mimi heeft in Hong-Kong, Singapore, Londen, Reykjavik en Parijs gewoond. Natuurlijk woont Mimi nu in de Médoc met haar man die fotograaf, art-director en hondenfokker is. Ze hebben veertien honden. Veertien, en het is altijd spik en span bij Mimi. Mimi moet, net als de honden, zeven levens hebben want ze heeft altijd tijd om te bloggen. Nooit een onvertogen woord over al die kinderen, al die honden, al dat serviesgoed. Als ze een keer haar dag niet heeft dan bakt ze gewoon een perzik verveine taart of een roze praline taartje en île flottante. En alles is dan weer goed.

Ik haat Mimi. 

Are you Jaap?

 “Are you Jaap?” De vraag was uiteraard retorisch. Alsof onze helderziende, Derek Ogilvie, niet zou weten dat hij inderdaad met Jaap van doen had. Wat er daarna allemaal gebeurde in het televisieprogramma “Unexpected” gaat ieders (behalve Dereks) verstand te boven. Wat de doden allemaal aan dat schriele ventje te melden hebben is werkelijk fantastisch.

Een groep mensen zit in een cirkel in de buitenlucht. Derek loopt rond, geconcentreerd. Hij “ziet” een vinger. “Wie had er iets met zijn middelvinger?” Er is een dame die wel raad weet met die vraag. Haar moeders dochters oma had een keer last van haar vinger en is inmiddels overleden. Dat is wel een voorwaarde: Derek lijkt me niet het type dat graag praat met de levenden. Derek: “Was er wellicht een stukje van die vinger af?” Mevrouw: “Nee, er zat een bult op”. Derek: “Oh, maar die bult is er zeker afgehaald?” Mevrouw: “Nee, maar daar werd wel over gesproken”. Derek voelt het allemaal feilloos aan. Zo knap.

Vervolgens begon Derek over verhalen. Het verhaal was, volgens de overledene althans, nog niet uit. Nee, bevestigde de mevrouw, de dode was ten tijde van haar overlijden een verhaal aan het schrijven en dat was inderdaad nog niet af.

Is er iemand van de aanwezigen ooit op zijn achtste op zijn/haar knie gevallen? Je zou denken dat dit iedereen op zijn achtste weleens overkomt maar Derek weet beter. Achterin de zaal klinkt een enthousiast “ja”. Fantastisch, dan heeft Derek een bericht van dooie opa. Opa meldt dat het hem goed gaat maar dat hij graag zou willen dat zijn kleindochter eindelijk eens stopt met rouwen. Waarom zegt opa niet dat ze eindelijk eens een leuke vent moet zoeken?  

Ik had regelmatig met Derek te doen. Die doden die contact met hem zoeken zijn absoluut de gezelligsten niet. Toegegeven, ze hebben het allemaal het beste met de achterblijvers voor. Er is er geen een die zegt “blijf voor altijd om mij rouwen.” Maar ze zijn zo weinig origineel. Ze zeggen allemaal hetzelfde: word gelukkig, ga leven, ik heb mijn rust gevonden. Bovendien lijken ze stuk voor stuk een preoccupatie te hebben met vlinders, engelen of engelenvleugels. Arme Derek, ik hoop dat RTL4 hem wel een beetje redelijk betaalt.