Manger

Ik kan heus leven met het gegeven dat er altijd mensen zullen zijn die het beter kunnen, die mooier zijn, die het beter voor elkaar hebben. Heus. Dat kan me helemaal niet schelen, gun ik ze best. Maar het volgende blog is mij echt te gek. Ik heb het over het blog van Mimi Thorisson, ‘Manger.’ Als dat blog echt is dan weet ik niet wat ik met mezelf aan moet. Als dat blog echt is dan kunnen we allemaal, stuk voor stuk, met onze pies naar de dokter. Mimi is moeder van vier kinderen en stiefmoeder van twee pubers maar dat kun je niet aan Mimi zien want Mimi ziet eruit als een fotomodel van vijftien. Alhoewel ze ook wel iets weg heeft van dat meisje uit de Blue Lagoon. Mimi heeft ook nog eens prachtig lang bruin glanzend haar en draagt altijd mooie jurken. Mimi’s kinderen zien er ook altijd uit om door een ringetje te halen. Nooit aangekoekte yoghurt op die kindermuiltjes, nooit een afgekloven rijstwafel of een klodder notenpasta op die jurkjes. En alsof die kinderen nog niet genoeg zijn heeft Mimi ook altijd precies de juiste accessoires. Het perfecte mandje om appels mee te plukken, het mooiste servies, het mooiste tafellinnen. Alles is mooi bij Mimi thuis. Mimi heeft ook nooit geen zin om te koken, Mimi kookt ook nooit pasta met tomatensaus. Mimi kookt altijd heel uitgebreid. Ze draait haar hand niet om voor het koken van kreeften, het fileren van vissen, het draaien van worsten of het schieten van eenden. Mimi eet alles met heel veel roomboter en slagroom. Bij Mimi zie je daar helemaal niets van. Mimi is vast ook nog eens heel erg aardig want je ziet op haar blog heel vaak chef-koks die dan ook nog eens heel goed bevriend zijn met Mimi. Mimi heeft een hele goede band met de bakker, de slager en de visboer uit de buurt. Al Mimi’s vrienden hebben kinderen en al die kinderen zijn heel erg mooi. Die kinderen zijn het toonbeeld van Franse elegantie. Haar huis is gevuld met gelach. Dat zegt ze zelf. Ze eten keurig en zonder klagen hun confit de canard en de escargots á la Bordelaise. Zelfs wanneer ze aan een kippenboutje kluiven dan doen ze dat met stijl. Dat noemt Mimi dan piratenkip omdat eten met je handen, volgens haar zoon, zo doet denken aan een piraat.

Mimi maakt ook bouchée à la Reine en dan weet ik niet wat dat is maar Mimi heeft het altijd lekker gevonden. Zij vindt het een soort gerecht dat je bij je peettante thuis eet tijdens een Proustiaanse lunch. Als Mimi het simpel wil houden dan bakt ze wat foie gras en dat serveert ze dan met een gepocheerd ei en een Périgueux saus. U weet wel. Tijdens het chateaux spotten, koopt ze wat kwarteltjes die ze, omwikkeld met wijnbladeren, in de oven bereid. Een kweeperen tarte tatin past daar zalig bij. Je moet het op dinsdag wel een beetje simpel houden. U denkt toch niet dat Mimi haar paddenstoelen in een winkel koopt? Mimi trekt er op uit en plukt haar eigen cèpes, een hond in haar kielzog. Ze fotografeert dan zo’n paddenstoel met een perfecte kobaltkleurige achtergrond.

Mimi heeft in Hong-Kong, Singapore, Londen, Reykjavik en Parijs gewoond. Natuurlijk woont Mimi nu in de Médoc met haar man die fotograaf, art-director en hondenfokker is. Ze hebben veertien honden. Veertien, en het is altijd spik en span bij Mimi. Mimi moet, net als de honden, zeven levens hebben want ze heeft altijd tijd om te bloggen. Nooit een onvertogen woord over al die kinderen, al die honden, al dat serviesgoed. Als ze een keer haar dag niet heeft dan bakt ze gewoon een perzik verveine taart of een roze praline taartje en île flottante. En alles is dan weer goed.

Ik haat Mimi.