“Ze streed een ongelijke strijd”: is meestal kanker. “Met verslagenheid hebben wij kennisgenomen van het overlijden van” suggereert een dodelijk gebrek aan fantasie. Alleen kunnen we niet achterhalen wiens gebrek dat was; was de overledene een enigszins saaie figuur of had hij/zij saaie vrienden?
Een goede rouwadvertentie is een kers op de taart van de overledene (en dat is altijd beter dan een stuk droge cake na de begrafenis). Als je nog maar één keer kunt vlammen dan moeten je laatste woorden toch goed zijn. Het feit dat je niet zelf verantwoordelijk bent (lees: dood) mag geen excuus zijn.
Als je nabestaanden je laten gaan met: “je was een rots in de branding en koerste recht door zee/je trotseerde storm en golven alleen…je had de wind niet mee”, dan mag je bijna blij zijn dat je je laatste adem hebt uitgeblazen. Heel populair in het genre is: “ Heel bijzonder, heel gewoon. Gewoon een hele bijzondere man”. In al mijn jaren van “onderzoek” heb ik deze talloze keren voorbij zien komen en ik kan hierop maar één ding zeggen. Als er tijdens je leven geen grote rol was weggelegd voor poëzie, dan kun je dat maar beter zo houden. Als je nog niet dood was dan is zo’n rouwadvertentie wel de genadeklap.
In Amerika kan ik mijn hart ophalen aan de rouwadvertenties. Waar veel mensen leven, gaan veel mensen dood. De Amerikaanse rouwadvertentie is om te smullen. In Nederland kan er nog al eens vaag worden gedaan over de doodsoorzaak. Bij prangende nieuwsgierigheid moet ik me dan tot google wenden om erachter te komen waaraan iemand is gestorven. Gelukkig beginnen de meeste nabestaanden inmiddels een online-condoleanceregister. Praktisch altijd is daar de benodigde informatie wel te vinden.
In Amerika wordt de doodsoorzaak vaak gewoon vermeld. Niet alleen dat, de Amerikaanse rouwadvertentie is vaak net een curriculum. De ene dode is nog slimmer en ambitieuzer geweest dan de andere. Overleden vrouwen hebben bovendien zelden het hoofd gestoten aan het glazen plafond en hebben moeiteloos een glansrijke carrière met moederschap gecombineerd. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de meest succesvolle doden. Deze personen krijgen een werkelijk fantastisch gedetailleerde necrologie. Het lijkt bijna wel alsof die mensen hun leven hebben geleefd voor dit geniale verslag. Het zal mijn morbide karakter wel zijn.
Last Supper, Famous Final Meals from Death Row: een boek dat toch bijna niet te versmaden is? Wat bestellen terdoodveroordeelden als Laatste (Avond)maal? Robert Buell werd veroordeeld tot de doodstraf voor moord en seksueel misbruik van een 11-jarige in 1982. Hij heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn en verzocht om één enkele ontpitte zwarte olijf. De moeilijkste bestelling kwam van ene Odell Barnes jr. (die een vrouw beroofde, mishandelde en doodstak in 1989, althans daarvoor is hij veroordeeld). Hij bestelde een portie Rechtvaardigheid, Gelijkheid en Wereldvrede. Ik kan het niet laten om te vermelden dat Dr. Pepper het favoriete drankje is onder de Texaanse terdoodveroordeelden. Ik vind het fascinerend.
Hieronder tref je mijn Laatste Avondmaal. Het is de goulash van mijn moeder (die overigens springlevend is!). Ik vind dit zó lekker dat ik vermoed bij het eten ervan in staat te zijn mijn op handen zijnde dood te vergeten. Het belang van een goede rouwadvertentie vergeet ik echter nooit.
1 ½ pond runderlappen (riblappen) in blokken
1 grote ui
1 uitgeperste knoflookteen
1 el paprikapoeder
kummelzaad (beetje met de franse slag)
1 el tomatenpuree
2 el boter
2 el bloem
1 rode paprika in grove stukken
paar aardappelen
Bestrooi de stukken vlees met peper en zout. Verhit de boter in een braadpan met een dikke bodem. Schroei de stukken vlees aan alle kanten dicht. Fruit de gesnipperde ui, het paprikapoeder en de bloem mee. Voeg de knoflook, het kummelzaad, de tomatenpuree en de paprika toe. Voeg heet water toe zodat het vlees onderstaat. Laat het vlees drie uur sudderen. Kook het laatste half uur wat in stukken gesneden aardappelen met de saus mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten