Laura

Mozart componeerde zijn eerste stukken – naar verluid – al op vijfjarige leeftijd, Huygens sprak, naar eigen zeggen, Grieks, Latijn en Frans tegen de tijd dat hij negen werd. De Indiase Akrit Jaswal is de jongste chirurg ooit; hij voerde zijn eerste operatie uit toen hij zeven was en is nu bezig een geneesmiddel voor kanker te ontwikkelen. William James Sidis had een IQ van 300, kon lezen met achttien maanden, sprak vloeiend acht talen en had vier boeken over wiskunde en de kosmos geschreven op zijn zevende, toen hij op zijn elfde aan Harvard ging studeren. Okita Soji begon op zijn negende met zwaardvechten, versloeg zijn meester op zijn twaalfde en zijn zwaardvechterstechniek is tot de dag van vandaag een voorbeeld voor Japanse videospellen. Er was zelfs eens een hond in de Oprah Show die kon tellen. Ik lieg dit niet, beste Lezer, je hoefde deze hond – een olijke Jack Russell met kromme pootjes – maar een cijfer voor te leggen of hij tapte met zijn voetjes het aantal op de grond.

En Nederland? Wij hebben Laura, het zeilmeisje. De jongste solozeiler ter wereld. En we zullen het weten. Laura zeilt onder de Nieuw-Zeelandse vlag de haven van Sint-Maarten binnen want Laura is een bozige puber. Een bozige puber in een bootje. Ze wil niet meer in Nederland blijven wonen want die stoute leerplichtambtenaren doen hun werk en die vonden het niet verstandig dat de zestienjarige Laura niet gewoon op school zit. Het leek hen geen goed idee voor de intellectuele en sociale ontwikkeling voor Laura om midden in de pubertijd alleen op haar Guppy door te brengen. En laat die ambtenaren het nu eens bij het goede eind hebben gehad. Laura was al een onverdragelijk vervelend wicht bij vertrek en is nu volstrekt onhandelbaar. Het zal dus toch wel ergens goed voor zijn om met leeftijdgenoten in contact te blijven. Laura heeft nooit geleerd dat niet de hele wereld om haar draait al zeil je er nog zo vaak overheen.

U moet trouwens weten dat Laura helemaal voor zichzelf de wereld is overgevaren. Helemaal niet voor een vermelding in het Guiness Book of Records maar helemaal voor zichzelf. Ze had zich alle ellende van de leerplicht kunnen besparen door te wachten met haar soloreis tot ná het behalen van haar schooldiploma – de oceanen wachten namelijk wel – maar dat heeft ze niet gedaan (ze wilde immers het record van jongste solozeiler ter wereld vestigen). Ze wilde het zoals zij het wilde maar – nogmaals – niet voor de aandacht. Helemaal voor zichzelf.

Wij hebben dus Laura, een zeilster. Bij de juiste zucht wind gaat de boot de goede kant op en als je lang genoeg op die schuit blijft zitten dan ben je op een gegeven moment de wereld rond. Door voorstanders wordt Laura als voorbeeld genoemd van onze VOC-mentaliteit. En ik maar denken dat “solo” betekent dat ze alleen was. Had Laura al die tijd een groep Afrikanen in kettingen aan haar Guppy geketend? Of heeft ons kind Nederland een nieuwe Gouden Eeuw gebracht? Hing ze haar hele boot vol Ruysdaels, Vermeers en Rembrandts? Gelukkig is over de wereld zeilen nog steeds niet hetzelfde als de wereld veroveren. Laura heeft onze economie niet verbeterd – is zeilen ondernemersschap? - , de Kunsten niet gestimuleerd, noch iets uitzonderlijks gepresteerd. Alles blijft bij het oude nu Laura weer vaste grond onder haar voeten heeft.

Tenzij Laura op haar hoofd gaat zeilen terwijl ze viool speelt met haar tenen en gedichten van Baudelaire declameert, is alle aandacht voor het zeilmeisje teveel aandacht. Laura wil immers geen aandacht. Ze zeilde helemaal voor zichzelf.