Meninkjes

De Amsterdamse stadszender AT5 toonde op zijn website een filmpje van een man die last had van een condoomregen. Bijna wekelijks stapt hij zijn geplaveide binnentuin in om te ontdekken dat er wederom (gebruikte) condooms van het dakterras naar beneden zijn geworpen. De man – als ik me niet vergis een plat Amsterdamssprekende Marokkaan – gebruikt een zelfgefabriceerd grijpertje om de rubbertjes op te ruimen. Direct volgden er online dertien reacties van mensen die vinden “dat hij die condooms dan maar door de brievenbus bij zijn buren naar binnen moet duwen”. Een raadselachtige reactie omdat het filmpje juist laat zien dat de beste man niet weet wie verantwoordelijk is voor deze veilige doch hoogst onsmakelijke gewoonte.

Dertienhonderd Amsterdamse gezinnen gaan een deel van hun bijstandsuitkeringen verliezen door invoering van een nieuwe bijstandswet. De berichten zijn alarmerend. Zo niet de reacties van lezers op dit nieuws. “Das nog eens goed nieuws. Schrappen al die uitkeringen en aan het werk”, aldus ene Jan, die verder nog noteert: “Wel een goede regel,ik werk al jaren voor steuntrekkers,die het verdommen om een baan te zoeken (sic).” En dan Joppo: “Naar school Nederlands leren, / werken etc, moeilijk woord he?” (nogmaals sic!).

Sinds het internet kunnen mensen hun mening te pas en te onpas in het openbaar ventileren zonder ook maar enig moment van reflectie. Als je vroeger wilde reageren op een krantenartikel dan moest je een brief aan de krant schrijven. De moeite die het kostte om een envelop aan te schaffen, een postzegel te plakken en de brief te schrijven maakten dat de meeste “opiniegevers” voortijdig van hun opinie afzagen. In ieder geval waren de meeste reacties rond de tijd dat ze de krant bereikten aardig bekoeld. Je moest wel van goede huize komen of echt heel erg boos zijn om al die moeite op te brengen. Helaas is dit filter nu verdwenen. Jan en Joppo reageren dat het hun lieve lust is. Helaas ontbreekt elke vorm van zelfcorrigerend vermogen en een argument is vaak ver te zoeken.

Wendy uit Winsconsin is zo verrast door dit recept met bloemkool dat ze het nu misschien toch gaat proberen. En dat terwijl Wendy uit Winsconsin nooit erg van bloemkool heeft gehouden. Fijn dat Wendy uit Winsconsin dit iedereen die deze kookblog volgt even laat weten. De babybilafveegdoekjes van Seventh Generation zouden ongeparfumeerd zijn, maar toch ruiken ze naar iets wat Katy niet aanstaat. Jean M. Johnston hoor je niet over de geur van de babydoekjes. Zij is allang blij dat ze zichzelf ‘s ochtends met die dingen kan afnemen omdat ze door de artritis in haar armen en benen en vingers en tenen niet langer onder de douche kan. Om die reden draagt ze ook incontinentiemateriaal. Het verband ontgaat me.

Meningen. Ik geef nu ook weer mijn mening. Je wordt er moe van. Al die zelffelicitaties en de veronderstelling dat iedereen wel zou willen weten hoe bij jou de vork in de steel zit, hoe jij denkt over pedofilie, uitkeringstrekkers, bloemkool en babypoepafveegpapiertjes. Kan het een onsje minder? Ik las laatst een interview met de Amerikaanse Susan Cain die een boek schreef waarin ze pleit voor de introverte mens. Zij is de cultus van de assertiviteit zat (het zijn die extraverte haantjes die onze economie de vernieling in hebben geholpen). Ik vind dat hier wel iets voor te zeggen is. Rust en contemplatie. Iets langer over de dingen nadenken en de zaken nuanceren. Afstand nemen en secundair reageren. Dan kan Joppo eerst zelf Nederlands gaan leren voordat hij op krantenberichten reageert en dan realiseert Jan zich wellicht dat hij niet veel aan de maatschappelijke discussie heeft bij te dragen en houdt hij voortaan zijn mond! Stil nu.

Op verzoek presenteer ik vandaag een recept voor het oh zo gezonde maar enigszins saaie graan quinoa. Ik bakte er burgers van volgens een recept van Heidi Swanson. Ze zijn het lekkerst om koud te eten.

340 gr quinoa, gekookt en afgekoeld tot kamertemperatuur
4 grote eieren, losgeklopt
½ tl fijn zeezout
15 gr bieslook, fijngehakt
1 ui, fijngehakt
15 gr geraspte Parmezaanse kaas of Gruyère (dit is de hoeveelheid van Swanson: neem gerust iets meer en vooral pittige kaas)
3 tenen knoflook, fijngehakt
100 gr broodkruim
water (optioneel)
1 el olijfolie of boter

Meng de quinoa, de eieren en het zout in een kom. Roer er de bieslook, het ui, de kaas en de knoflook doorheen. Voeg dan het broodkruim toe en laat even intrekken zodat de kruimels iets van het vocht van het mengsel opnemen.

Heidi zegt dat je van dit mengsel nu met gemak burgers kan vormen die ongeveer 2 ½ cm dik zijn. In werkelijkheid is het een verscrhikkelijke klus. Die quinoa blijft vreselijk aan je handen plakken en dreef mij tot zoveel wanhoop dat ik zin had om die hele schaal tegen het plafond te knallen. Als je het mengsel natter wilt dan kun je wat ei of water toevoegen, als je het mengsel wat droger wilt, voeg dan nog een beetje broodkruim toe. Uiteindelijk worden het burgers. Volhouden dus. En, ach, misschien ben ik wel gewoon erg onhandig.

Verhit de olie of boter in een grote koekenpan en bak zes burgers tegelijkertijd op een matig hoog vuur. Doe een deksel op de pan en bak de burgers zeven tot tien minuten. De bodem moet echt bruin zijn voordat je de burgers omdraait en ze nog zeven minuten aan de andere kant laat bakken. Laat de burgers afkoelen en eet ze dan pas, bijvoorbeeld als lunch.