Ik zal het maar eerlijk opbiechten. Gisteren heb ik zeventien cent verdiend aan mijn blog. Ik had Google toestemming gegeven om advertenties te plaatsen op mijn blog en mijn drie lezers genereerden een opbrengst van zeventien hele centen. Google had me vooraf niet gezegd dat ze hele lelijke advertenties op mijn pagina zouden plaatsen. Tot mijn schrik ontdekte ik gisteren drie krijsende papegaaien die een tacorestaurant aan het aanprijzen waren. Deze advertentie werd gevolgd door een reclame voor Hollywoods nieuwste afslanksensatie: afvaldruppels. Ik, die het gebruik van magere yoghurt al schuw, had nu dus zo’n enge reclame voor afslankdruppels op mijn eigenste blog pagina. Een blog dat ik met heel veel moeite heb ontworpen. Heel veel moeite omdat ik helemaal niet zo handig ben met computers. Ik bevind mij dus nu in een onmogelijke spagaat. Het eeuwige dilemma: kiezen we voor geld of voor moraal. Het is eten of gegeten worden. Kiezen tussen vorm en inhoud. Dat, en nog meer. Zeventien cent per dag is namelijk toch al snel zeven keer zeventien cent per week. Ik kan niet rekenen maar dat lijkt mij toch een behoorlijk bedrag. Kunt U zich voorstellen; 365 keer zeventien cent? Het gaat mijn voorstellingsvermogen bijna te buiten. Ik zwem spoedig in de centen. Misschien wordt het eindelijk mogelijk een it-bag aan te schaffen. Ik ruik de versgebakken appeltaart in mijn splinternieuwe AGA fornuis al. Ik zie mijzelf deze zomer al over de boulevard aan de Franse Rivièra lopen in een prachtige “Great Gatsby” jurk met die beeldige Sonia Rykiel clutch.
Het is natuurlijk moeilijk om weerstand te bieden aan de macht van de commercie. Ik wil ook weleens een Hellen van Berkel kussen kopen om op mijn Lukum bank te zitten in mijn kasjmieren huispak. Het zijn de kleine dingen die het hem doen. Ik vraag niet veel. Ik hoef niet groot te wonen: een pakhuis uitkijkend op dierentuin Artis is voor mij, Echtgenoot, dochter en poes meer dan genoeg.
Alsof de Rabobank mijn geld kon ruiken kreeg ik pardoes een e-mail met spaaropties toegestuurd, “kies de spaarvorm die bij u past”. De bank adviseert mij een budgetplanner te gebruiken om in kaart te brengen wat er binnenkomt en wat ik uitgeef. Ik ben direct op dit aanbod ingegaan. Er kwam zeventien cent binnen en ik heb het nog niet uitgegeven. Met mijn pensioenoverzicht kan ik het financiële plaatje verder aanvullen. Ik ben benieuwd. De bank lijkt in ieder geval grootse plannen te hebben.
Om mooie dingen te kopen – de wereld heeft mooie dingen nodig – moet ik dus serieus overwegen om die lelijke advertenties op mijn blog te laten staan. Als U mijn calorierijke gerechten zo vaak mogelijk klaarmaakt (en van nog een extra klont roomboter is nooit iemand slechter geworden) en vervolgens via mijn blog die Hollywood afslankdruppels bestelt dan slaan wij twee vliegen in één klap. Bank blij, ik blij, U blij. En ik beloof U, deze zomer mag U dan gerust mijn tasje even vasthouden.
Aardappelgratin lijkt mij nu bij uitstek het ultieme gerecht om wat extra calorieën binnen te krijgen. Eigenlijk heb ik geen echt recept voor aardappelgratin. Ik vul een bakblik met dungesneden schijfjes aardappel (tussen de laagjes aardappel in telkens een paar klontjes boter en wat zout) en giet vervolgens een flinke hoeveelheid slagroom over het gerecht. De truc van een lekkere aardappelgratin is vooral dat je hem lang genoeg in de oven moet laten staan. De aardappelen moeten echt botergaar zijn. Wanneer dit niet het geval is is de gratin niet lekker. Ik doe de aardappelen rauw in de oven dus meestal staat de gratin er wel een uur en kwartier in. Nigella Lawson ondervangt die lange oventijd door de aardappelen in schijfjes alvast te koken. Het gerecht hoeft dan nog maar een kwartier in de oven. U brengt dan twee kilo geschilde en in schijfjes gesneden aardappelen aan de kook in een liter slagroom, een hele gepelde ui, twee gehakte tenen knoflook en zout. U laat deze zachtjes koken tot ze gaar zijn en brengt ze over in een ingevette braadslee. Vis de ui er eerst wel even tussen uit. Leg er nog een paar stukjes boter op en laat de gratin een kwartier in de oven staan tot hij bubbelt en een bruin korstje heeft (de oventemperatuur is 240 graden Celsius).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten