Op de kaft prijkt Sophia, leunend op een aanrechtblad, haar voluptueuze borsten verborgen achter een lelijk rood keukenschort. Alle glamour is uit haar gezogen door de dode vissen die voor haar op de snijplank liggen. Het is moeilijk om je nog een voorstelling te kunnen maken van haar schoonheid wanneer je dit kookboek bekijkt. Die grote gebleekte tanden die ze ontbloot bij elke pizza die ze lachend uit de oven haalt. Dat truttige kapsel wanneer ze al glimlachend garnalen aan het invetten of in een soeppan aan het roeren is. In het kookboek staan foto’s uit haar gloriejaren. Het contrast kon niet groter zijn. Op één van de foto’s is een jonge Sophia te zien die aan het koken is. Ongeduldige bijstander is Clark Gable (film: It started in Napels). De acteur op wie ik verliefd werd sinds ik op achtjarige leeftijd naar “Gone with the wind” keek (en alle vijfendertig keer waarop ik de film vervolgens keek is die liefde nooit minder geworden). Volgens Sophia was Clark dol op Napolitaans eten.
Interviewers vragen haar blijkbaar vaak welk dieet ze volgt om in zulke goede vorm te blijven. Op pagina 48 antwoordt ze “pasta”. Ze eet het bijna elke dag. Sophia, maak dat je grootje wijs.
Met afstand het leukste recept uit haar kookboek zijn de witte bonen met kaviaar. Ze geeft toe dat het een zondige combinatie is maar vergelijkt het gerecht met Assepoester waarin een prins (de kaviaar) trouwt met de nederige en straatarme Assepoester (de bonen). Leuk dat Sophia onze Assepoester vervolgens in een ander gerecht tot prut kookt. Dit gerecht heeft, volgens Sophia, dezelfde charme als het sprookje. Ze adviseert om grijze belugakaviaar te gebruiken. En, ze geeft het toe, het gerecht is wel wat prijzig. Dat klopt. Een potje belugakaviaar van 28 gram (voor één of twee personen) kost 160 dollar. Gelukkig zijn witte bonen goedkoop.
Nog een ster, hoewel van veel lager allooi, Gwyneth Paltrow, bracht in 2011 een kookboek uit. Het kookboek is een eerbetoon aan haar overleden vader die haar de liefde voor eten, koken en dineren met de familie bijbracht (niet mijn woorden, dat begrijpt U wel). Gwyneth “Mijn Hart Maakt Een Sprongetje Elke Keer Als Ik Een Courgettebloem Passeer” kookt uiteraard helemaal biologisch. De graatmagere Gwyneth verzekert ons dat ze van veel en lekker eten houdt. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken dat ze haar dochter Apple noemde omdat ze òf erg veel honger had òf de appel is het enige voedsel dat ze binnen krijgt. Ik sluit een blog geheel gewijd aan dit meesterwerk uiteraard niet uit.
Voor de lunch van vandaag maakte ik, echt speciaal voor dit blog, de havervlokkensoep van Sophia. Ik wil best die witte bonen met kaviaar proberen. Dus: sponsoren gezocht. Voor nu een soep die ze verzon op een hotelkamer in Belgrado waar ze was om een film op te nemen. Aanvankelijk was ze te moe geweest om te dineren (helaas heb ik daar nou nooit last van). Uiteindelijk werd ze, na een dutje, toch hongerig, en zo kwam zij tot de uitvinding van deze soep. Echtgenoot en ik vinden hem smakelijk maar niet bijster bijzonder. Wilt U zich echter even een ster voelen dan is hij toch van harte aanbevolen.
4 el havervlokken
1 ½ liter kippenbouillon
2 eidooiers
1 ½ cup geraspte Parmezaanse kaas
eventueel: zout, peterselie en een druppel olijfolie
Laat de havervlokken zacht worden in de soeppan met de kippenbouillon. Na ongeveer een half uur weken, brengt u de bouillon aan de kook. Laat de bouillon vervolgens nog dertig tot veertig minuten zacht pruttelen.
Kluts de eidooiers in een kommetje los. Verwarm de dooiers langzaam door er wat lepels bouillon door te roeren. Giet vervolgens alles in de soeppan. Laat de soep nu niet meer koken want dan krijgt U een soort roerei in Uw soep. Haal de soep nu van het vuur en voeg er de geraspte kaas aan toe.
Verdeel over de kommen en voorzie elke kom soep van nog wat extra kaas en eventueel wat peterselie, zout en een drupje olijfolie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten